🎥 بزرگ‌ترین ناوگان امدادی جهان در راه غزه؛ نقش دانشگاهیان ایرانی در پیوند با جنبش‌های مردمی جهان حمیدرضا مقصودی، عضو هیئت علمی دانشگاه قم و فعال حقوق بشر در ارتباط با SNNTV از کشور تونس درباره اعزام ناوگان امدادی "صمود" به غزه: 🔸️ نباید فکر کنیم ما تنها هستیم، جوان‌هایی در سراسر جهان هستند که می‌توانیم با آنها همراه شویم. روزانه چندین مرد، زن و کودک در غزه به خاک و خون کشیده می‌شوند. 🔸️مردم ایران امروز نگران و ناراحت‌اند. بسیاری این پرسش را دارند که ما چه می‌توانیم انجام دهیم؟ کمک‌های مالی ارزشمند است، اما بسیاری احساس می‌کنند که کافی نیست 🔸️ راهکار ما فقط مطالبه مسئله مالی و نظامی نیست، برای همین دنبال این بودیم تا راهی جدید برای حمایت از فلسطین پیدا کنیم. ایران در کنار ملت‌های مختلف، بخشی از یک جریان انسانی و جهانی است. 👈🏻 [مشروح گفت‌وگو ](https://snn.ir/005SYc) ✅ @SNNuni

کار نقد عالی درباره ادبیات و استدلال یهودیان و صهیونیزم جهانی برای حق ادعایی خود... 🆔 @qahramani

این‌بار دیگر ما نیستیم، امام جامعه خود پاسخ همه وفاقیون را می‌دهند: 《نظام اسلامی اساسا برای تحقق معارف و شرائع اسلامی تشکیل شد، هرکس حرف دیگری بزند "خلاف واقع" گفته است. این را به همه آن‌ها که در هر اتفاقی می‌گویند با رهبری تفاوق شده برسانید... 🆔 @qahramani

آمریکا دیگر چه کار باید کند که غربگرایان حقیقت آن را بفهمند و دست از غربگدایی بکشند؟!! پ.ن: اعتراف اسرائیل اینترنشنال به طرح آمریکا و تله مذاکره برای ترور و تسلیم. 🆔 @qahramani

تو روز وقف یه یادی هم کنیم از مسئولینی که عمرشون رو وقف مذاکره با آمریکا کردن... @qahramani

‌ #جانِ_شیرین؛ روایتی از کودکی پیامبر اعظم (ص) به روایت رهبری معظم و امام جامعه مسلمین #محمد_الگوی_انسانیت 🆔 @qahramani

روحانیت و رهبری به روایت جوانی که با انقلاب و انقلابی آشتی نداشت... 🆔 @qahramani

با سگ‌های مجازی سگ منطقه‌ای آمریکا بیشتر آشنا شویم... 🆔 @qahramani

🍀 ان شاءالله امشب رجاءً کم نگذاریم، وقتی از داخل غزّه، پیام فارسی می‌دهند یعنی به خانه‌ی امیرالمؤمنین(ع) امید دارند! @SobheZood

با اسلام ناب آمریکایی آشنا شوید... پ.ن: اسلام آمریکایی که با عنوان اسلام رحمانی هم شناخته می‌شود همان پروژه اسلام منهای شریعت است که به جای احکام و شرایع، معنویت و روحانیت (حال خوش و سرخوشی) جایگزین شده. یکی از نمایندگان این مکتب در ایران، حسن آقامیری است. 🆔 @qahramani

جوک جدید آوردم.. 🔴 تانکر سوخت‌رسان انگلیسی از قطر بلند میشه، به جنگنده‌های اسرائیلی که به قطر حمله کرده بودن سوخت‌رسانی می‌کنه و بعدش تو قطر فرود میاد؛ بعدشم انگلیس حمله به قطر رو محکوم می‌کنه! 🆔 @qahramani

📮«استادی» در عصر «بلاگری» ✍ میلاد حسن‌زاده جهان معاصر بیش از هر زمان دیگر شاهد پدیده‌ای عجیب است: تهی شدن کلمات از معنا. واژه‌هایی که روزگاری بار سنگین و اصیل داشتند، امروز به برچسبی سبک و مصرفی بدل شده‌اند. «استاد»، «تربیت»، «فقه»، «تمدن»، «اجتهاد»… همه واژه‌هایی که قرن‌ها بار علمی و معنوی حمل می‌کردند، اکنون در بازاری شلوغ و پرهیاهو، در بسته‌بندی‌های رنگارنگ عرضه می‌شوند. در چنین فضایی، کافی است چند اصطلاح جذاب کنار هم قرار گیرد تا چیزی به نام «کارگاه» یا «دوره» شکل بگیرد: صبح‌ها «تولید محتوای رسانه‌ای»، عصرها «تربیت کودک»، شب‌ها «نظریه امنیتی»؛ همه در عرض چند روز، همه در یک بسته. بی‌آنکه مسیر علمی طی شده باشد، بی‌آنکه سنت استاد و شاگردی و ممارست و مجاهدت علمی دیده شود. گویی در جهان بلاگری، «استاد بودن» دیگر محصول سال‌ها شاگردی نیست، بلکه تنها نتیجه‌ی جسارت در معرفی خویشتن است. در سنت علمی ما، خصوصاً در حوزه‌های علمیه، «استادی» نه یک عنوان انتخابی، بلکه مقامی بود که از درون یک مسیر دشوار پدید می‌آمد. سال‌ها زانو زدن در محضر استاد، ممارست بر متون، تحمل سختی معاش و انس با سنت علمی، روح و شخصیت «استاد» را می‌ساخت. «استادی» یک «شأنیت» بود؛ چیزی که با رنج به‌دست می‌آمد، نه با تبلیغ. اما امروز، در جهان رسانه‌ای، این شأنیت به‌شدت فرسوده شده است. هرکس می‌تواند با کمی ادعا، چند اصطلاح فنی، و ذوق بلاگری، خود را «استاد» جا بزند. نتیجه آن‌است‌که قداست و اعتبار سنت علمی، جای خود را به «کارگاه‌سازی» و «بازار آموزشی» می‌دهد. 🔻چرا این اتفاق خطرناک است؟ ۱. فروپاشی معیارهای علمی: وقتی مرز میان طلبه‌ای که هنوز در ابتدای راه است و استادی که عمری علم اندوخته، محو می‌شود، دیگر علم به سرگرمی تقلیل پیدا می‌کند. ۲. خالی‌شدن مفاهیم بزرگ: «تمدن اسلامی»، «فقه»، «اجتهاد»، واژه‌هایی‌اند که با هزار سال کوشش علمی و معرفتی گره خورده‌اند. اما امروز با یک برچسب ساده در تبلیغات دوره، چنان مصرف می‌شوند که تهی می‌گردند. ۳. آسیب به اعتماد عمومی: جامعه وقتی می‌بیند هرکس می‌تواند در هر حوزه‌ای سخن براند و «استاد» خوانده شود، اعتمادش به مرجعیت علمی _چه در حوزه و چه در دانشگاه_ سست می‌شود. ۴. تضعیف شأن روحانیت: روحانیت در تاریخ ما، نماد صبوری علمی و پایبندی به سنت‌های معرفتی بوده است. اما وقتی برخی طلاب، با شتاب‌زدگی و بدون طی مسیر، وارد بازار بلاگری می‌شوند و به تدریس موضوعاتی چندپاره می‌پردازند، این سنت بزرگ، به سخره گرفته می‌شود. بلاگری، دنیایی ساخته که در آن «خوداظهاری» جای «خودسازی» را گرفته است. در این فضا، کافی است کسی به‌قدر کافی جسور باشد تا «دوره» برگزار کند. تخصص‌های بی‌ارتباط، عناوین سنگین و شعارهای تمدنی، همه کنار هم چیده می‌شوند تا یک بسته‌ی جذاب رسانه‌ای تولید شود. اما حقیقت این‌است که «استادی، بدون استاد دیدن» سرابی بیش نیست. علم، جز در مسیر طولانی شاگردی، جز با تحمل زحمت، جز با ممارست و فروتنی در برابر دانشی عمیق، حاصل نمی‌شود. جامعه‌ی علمی ما نیازمند بازاندیشی در مفهوم استادی است. باید دوباره بر آن تأکید شود که استاد کسی است که «راهِ رفته» دارد، نه کسی که صرفاً «راه را نمایش می‌دهد». باید فرهنگ عمومی و فضای نخبگانی حساس شود که هر دوره‌ای با چند اصطلاح و برچسب نمی‌تواند جای سال‌ها زحمت علمی را بگیرد. سؤال بنیادین این‌جاست: اگر روزگاری برای رسیدن به مقام «استادی» باید سال‌ها درس می‌خواندی، شاگردی می‌کردی و سختی می‌کشیدی، امروز که هرکس با چند پست و چند عنوان پرزَرق‌وبَرق می‌تواند خود را استاد بنامد، چه چیزی از معنای استادی باقی خواهد ماند؟ #حوزه_علمیه، #بلاگر، #رسانه 🔻لینک یادداشت: 🌐 farsnews.ir/Miladhasanzadeh/1757145197919247992