تحصیل در حوزه علمیه قم استاد فیاض‌بخش از محضر اساتید برجسته آن زمان در حوزه علمیه قم استفاده کرد: ایشان در دروس ادبیات از مرحوم مدرس افغانی، لمعتین از مرحوم استاد اشتهاردی، رسائل از استاد اعتمادی، مکاسب از مرحوم آیت‌الله ستوده، کفایه از نزد مرحوم آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی و درس خارج فقه و اصول از مرحوم آیت‌الله العظمی حاج شیخ جواد تبریزی استفاده کرد. ایشان که قبلا اصول فلسفه و روش رئالیسم و قسمت‌هایی از شرح منظومه حاج ملا هادی سبزواری را از استاد شهید مطهری فراگرفته بود، از جلسات درس شرح اشارات و اسفار حضرات آیات حسن‌زاده آملی و جوادی آملی نیز بهره برد. ایشان همچنین در عرفان نظری، در درس های فصوص الحکم آیت‌الله حسن زاده آملی شرکت نمود. 🛑درک محضر مرحوم استاد آیت‌الله سعادت‌پرور (پهلوانی تهرانی) باید گفت که نقطه عطف فعالیت‌های علمی و تربیتی استاد فیاض‌بخش، درک محضر مرحوم آیت‌الله سعادت‌پرور بود. ایشان از حدود سال 1364 تا پایان عمر حضرت استاد علی سعادت‌پرور (از شاگردان قدیمی مرحوم علامه طباطبایی)، در جلسات اخلاقی معظم‌له شرکت نموده و مسئولیت تنظیم و تدوین مباحث عرفان نظری و عملی که در آن جلسات بحث می شد را بر عهده داشت. در سال‌های پایانی عمر شریف استاد، مسئولیت تنظیم و نشر کلیه آثار معظم له، به توصیه مرحوم سعادت‌پرور، بر عهده استاد فیاض‌بخش قرار گرفت. ایشان همه اهتمام خویش را از زمان حیات مرحوم استاد تا به امروز، پیشبرد و تداوم مکتب علمی و عملی مرحوم علامه طباطبایی و آیت‌الله سعادت‌پرور قرار داده است.

یک راهکار مهم برای افرادی که ناچار هستند که با دیگران در ارتباط باشند و ممکن است که گرفتار کدورت هایی بشوند: ❇️استاد فیاض بخش: «انسان در مواقعه‌ای به‌خاطر کار و کسب و یا کسانی که استاد یا معلم هستند، ناچارند با اهل غفلت ارتباط داشته باشند. شیخ الرئیس(ره) در این باره یک دستوری را می‌گویند که گاهی اوقات یک کسی شغلش این است که در بازار عطاران کار بکند؛ این شخص می‌داند به طور طبیعی، معطر است؛ اما یک کسی که شغلش کناسی است و به طور طبیعی باید بسیار به خود عطر بزند تا کمی معطر شود؛ زیرا دائماً متعفن است. ازاین‌رو انسان وقتی با اهل غفلت ارتباط بر قرار می‌کند، بوی بد آن‌ها به انسان منتقل می‌شود؛ لذا انسان باید دائماً استغفار کند؛ لذا اگر افراد که گرفتاری‌های مختلفی مانند گرفتاری مالی یا بیماری جسمی داشتند به خدمت آقای بهجت(ره)) می‌رسیدند، ایشان معمولاً به آن‌ها توصیه می‌کردند که استغفار کنند.» @raghebin_ir

چند نکته ی مهم درباره ماه مبارک رجب: ماه رجب، قله ی سلوک هست ... ماه رجب، رحمت خاص الخاص است برخلاف ماه شعبان و رمضان... دو مطلب مهم که در ماه رجب، سالک از خداوند باید درخواست کند ... بزرگواران حتما فایل صوتی را گوش کنید تا ان شاالله با یک نگاه عمیق از این ماه بهره ببرند. 👇👇👇 @raghebin_ir

"ماه رجب؛ فرصت خلوت با خدا و تربیت نفس" میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره) تصریح می‌فرماید: «ولو اینکه طلب علم از اوجب واجبات است، اما حتی برای اهل علم هم لازم است که در ماه رجب مقداری از تلاش علمی و کسب علم خود را کاهش داده و به عبادت بپردازند.» چرا که، به بیان ایشان، ثمره تحصیل علم باید در عبادت و خضوع در برابر خداوند متجلی شود. اگر کسی علمی بیاموزد اما خضوع و خشوعی نداشته باشد، مشمول آیه‌ی «إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ» نخواهد بود. همچنین آیه‌ی «يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ» نشان می‌دهد که علم زمانی سودمند است که با ایمان و خشوع همراه باشد. بنابراین، اگر به اهل علم توصیه می‌شود که در ماه رجب از کسب علم بکاهند و به عبادت بیشتر بپردازند، تکلیف دیگران، مانند کاسبان، خانه‌داران و سایر اقشار جامعه، به طریق اولی روشن است. اگر کسب علم از بزرگ‌ترین واجبات است و به اهل علم می‌گویند: «کمی از کار خود بکاهید»، پس برای دیگران نیز حجتی باقی نمی‌ماند که بگویند: «فرصت نداشتیم در ماه رجب دعای رجبیه بخوانیم، نماز مستحبی بخوانیم یا اعمال عبادی انجام دهیم.» @raghebin_ir

تنها ۱۰ روز از ماه مبارک رجب باقی مانده است بفضل الله مقتنم شماریم .... @raghebin_ir

اهمیت استغفار، و معنای توبه سالک می‌باید دائم در حال استغفار باشد؛ استغفار تنها به معنای استغفار از گناه نیست. مؤمن باید دائم در حال توبه باشد؛ حتی انبیای الهی نیز در حال توبه هستند؛ چراکه توبه فقط توبۀ از معصیت نیست. توبه در یک معنای عام یعنی انسان باید دائم به وطن اصلی خود رجوع بکند؛ وطن اصلی انسان نیز، همان مقام خلافت الهی است. بنابراین تا زمانی که شخص متمکن در مقام خلافت الهی نشده است، دائماً باید توّاب و تائب باشد. ❇️مراتب توبه: توبۀ عوام، توبه از گناهان است؛ توبۀ خواص، توبه از حریم گناه است؛ توبۀ اصفیا، توبه از تنفیس است؛ تنفیس یعنی یکی بگوید من یک تنفس و یک استراحتی به خودم می‌دهم و بعد دوباره توبه را شروع می‌کنم؛ همین که بگوید من مقداری استراحت کنم، گویی برای آن مرتبه، گناه حساب می‌شود. توبۀ اولیا، توبه از خواطر است؛ توبۀ انبیا، که توبه از اضطراب در درون است. @raghebin_ir