قسمت :پنجم
« ضرب دستش به حدی بود که عدنان
قدمی عقب پرت شد. صورت سبزهاش از ترس و عصبانیت کبود شد و راه فراری نداشت که ذلیالنه دست به دامان غیرت حیدر شد :»ما با شما یه عمر معامله کردیم! حال چرا مهمونکُشی میکنی؟؟؟« حیدر با هر دو
دستش، یقه پیراهن عربی عدنان را گرفت و طوری کشید که من خط فشار یقه لباس را از پشت میدیدم که انگار گردنش را میبُرید و همزمان بر سرش فریاد زد :»بی-غیرت! تو مهمونی یا دزد ناموس؟؟؟« از آتش غیرت و
غضبی که به جان پسرعمویم افتاده و نزدیک بود کاری دستش بدهد، ترسیده بودم که با دلواپسی صدایش زدم :»حیدر تو رو خدا!« و نمیدانستم همین نگرانی خواهرانه،
بهانه به دست آن حرامی میدهد که با دستان لاغر و استخوانیاش به دستان حیدر چنگ زد و پای مرا وسط کشید :»ما فقط داشتیم با هم حرف میزدیم!« نگاه حیدر به سمت چشمانم چرخید و من صادقانه شهادت دادم»دروغ میگه پسرعمو! اون دست از سرم برنمیداشت...«
و اجازه نداد حرفم تمام شود که فریاد بعدی را سر من کشید :»برو تو خونه!« اگر بگویم حیدر تا آن روز اینطور سرم فریاد نکشیده بود، دروغ نگفته ام که همه ترس و وحشتم شبیه بغضی مظلومانه در گلویم تهنشین شد و ساکت شدم. مبهوت پسرعموی مهربانم که بیرحمانه
تنبیهم کرده بود، لحظاتی نگاهش کردم تا لحظهای که
روی چشمانم را پردهای از اشک گرفت. دیگر تصویر صورت زیبایش پیش چشمانم محو شد که سرم را پایین انداختم، با قدمهایی کُند و کوتاه از کنارشان رد شدم و به سمت ساختمان رفتم. احساس میکردم دلم زیر و رو شده
است؛ وحشت رفتار زشت و زننده عدنان که هنوز به جانم مانده بود و از آن سختتر، شکی که در چشمان حیدر پیدا شد و فرصت نداد از خودم دفاع کنم. حیدر بزرگترین فرزند
عمو بود و تکیه‌گاهی محکم برای همه خانواده، اما حال احساس میکردم این تکیه گاه زیر پایم لرزیده و دیگر به این خواهر کوچکترش اعتماد ندارد. چند روزی حال دل من همین بود، وحشتزده از نامردی که میخواست آزارم دهد و دلشکسته از مردی که باورم نکرد! انگار حال دل حیدر هم بهتر از من نبود که
همچون من از روبرو شدنمان فراری بود و هر بار سر سفره که همه دور هم جمع میشدیم، نگاهش را از چشمانم میگرفت و دل من بیشتر میشکست. انگار فراموشش هم نمیشد که هر بار با هم روبرو میشدیم،
گونه هایش بیشتر گل انداخته و نگاهش را بیشتر پنهان میکرد. من به کسی چیزی نگفتم و میدانستم او هم حرفی نزده که عمو هرازگاهی سراغ عدنان و حساب ابوسیف را میگرفت و حیدر به روی خودش نمیآورد از
او چه دیده و با چه وضعی از خانه بیرونش کرده است. شب چهارمی بود که با این وضعیت. دور یک سفره روی ایوان مینشستیم، من دیگر حتی در قلبم با او قهر کرده بودم که اصلا نگاهش نمیکردم و دست خودم نبود که
دلم از بیگناهی ام همچنان میسوخت. شام تقریباً تمام شده بود که حیدر از پشت پرده سکوت همه این شبها بیرون آمد و رو به عمو کرد :»بابا! عدنان دیگه اینجا نمیاد.« شنیدن نام عدنان، قلبم را به دیوار سینه ام کوبید
و بی اختیار سرم را بالا آوردم. حیدر مستقیم به عمو نگاه میکرد و طوری مصمم حرف زد که فاتحه آبرویم را خواندم. ظاهراً دیگر به نتیجه رسیده و میخواست قصه را فاش کند . باور نمی کردم اینهمه بی رحم شده باشد ...
,∞ 𝒋𝒐𝒊𝒏•• ↻♥️ ↯
⇨@rahrovaneshg313
پخش زنده
فعلا قابلیت پخش زنده در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اسلام و علیک یا حجت الله فی ارضه..
اسلام و علیک یا عین الله فی خلقه..
اسلام و علیک یا صاحب الزمان..
الامان الامان.. ✋
بیاین هرشب قبل از خواب
از خودمون بپرسیم
که امروز برای اومدن آقا جانمون
حضرت مهدی"عج" قدمی برداشتیم؟
دلیل لبخندی روی لب‌هاش شدیم؟
قلبش رو شاد کردیم؟
اگر پاسخ به خودمون مثبت بود که الحمدالله(:
اما اگه خودمونم میدونیم کم گذاشتیم
مدد کنیم و از روز بعد
دلیل شادی قلب نازنین آقامون بشیم!
کارهات رو نذر ظهور کن مؤمن :)!✨
#تلنگرانه🖇
•آیـدِۍمَـذهَبۍ..
بیـوگِرآفِۍمَـذهَبۍ..
اسـمِ‌پُروفآیِل‌‌مَـذهَبۍ..
عڪسِ‌پُروفآیِل‌مَـذهَبۍ..
دِلِت‌چِـہ‌جوریہ ؟!
ذِهنِـت‌ڪجـاهامیـرِه؟!
بَـرآۍ‌ِڪِی‌ڪآرمیڪُنۍ؟!
دِل‌شُـده‌جـآی‌نامحـرم . .
ذهن‌شُـده‌فڪرڪَردَن‌بِہ‌گُنـٰاھ
ڪارشُـده‌ریا . .
ڪُجادآرۍ‌میـرے؟!
بـآخودِت‌ڪه‌رودَربآیِستۍ‌نَـدارۍ!
بِشیـن‌دونِہ‌دونِہ‌گُناهاتـوازخـودِت‌دورڪُن .:)
🇮🇷رهرواט عشق🇵🇸
پدرم گفت اگر خادم این خانه شوی همه‌ی زندگی و آخرتت تضمین است...
از خدا خواسته ام تا بشوم بیمـــارت
بـس که داروی شفـاخانه‌ی تو شیرین است...