اینجا خانه پدری. نجف، روبه‌روی شارع الرسول. نزدیک اذان ظهر بود و با همسفرم احسان از میانه این خیابان به سمت حرم می‌رفتیم. آفتاب سوزان دم ظهر و آب انار تگری و بستنی خوشمزه‌ای که روزی ما بود و خوردیم، نوشتن ندارد؛ چیزی که دوست دارم بنویسم، آرزویی بود که همان وسط خیابان و روبه‌روی گنبد زیبایی امام برایش کردم: اینکه سال آینده، با یک خانم مؤمنه ازدواج کند و با هم به این زیارت بیایند و در این خیابان زیبا به یاد این آرزوی من بگویند "یادش بخیر!" #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۴ https://eitaa.com/rajaaei_ir

بعد از نماز و زیارت، احساس کردم دوست دارم در گوشه‌ای از این خانه امن پدری بخوابم. یک گوشه خنک پیدا کردم و یک ساعتی خوابیدم. بیدار که شدم، کمی در حیاط حرم چرخیدم و کیف بصری کردم. تصمیم گرفتم نروم؛ یعنی بلافاصله نروم. احساس کردم که زیارت‌دانم هنوز پر نشده و جا دارم. آمدم تجدید وضو کردم و حالا دارم برمی‌گردم داخل حرم برای خواندن یک زیارت جامعه کبیره ان‌شاءالله. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۵ https://eitaa.com/rajaaei_ir

بعد از زیارت جامعه و دعای عالیة المضامین که از حرم خارج شدم، همسفرم را -که حالا دیگر دوستم شده است- دیدم. با هم راهی کربلا شدیم. در عمود ۱۱۵۰ پیاده شدیم تا از نعمت پیاده روی هم بهره مند شویم. راستش از قم نیت کرده بودم حتما در پیاده روی چند تا موکب بایستم و به نیت روح الله عزیز چیزی بخورم. الان می‌خوام دجاج مشوی بخورم، به یاد روح الله. روحت شاد روح الله. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۶ https://eitaa.com/rajaaei_ir

نزدیکی‌های کربلا در حیاط یک موکب روی زمین ولو شده‌ایم؛ زیر آسمان کربلا و در مسیر نوازش نسیم شبانگاهی... هنوز نمی‌دانم می‌خواهم بخوابم یا قرار است بروم. فعلاً پاهایم کمی استراحت لازم دارند. باورت نمی‌شود این هوا همان هوای نامهربان ظهر یا حتی عصر باشد. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۷ https://eitaa.com/rajaaei_ir

امروز برای نماز ظهر و عصر توفیق حضور در حرم امام حسین علیه السلام را داشتم. بعد از نماز، کل حرم گویی یک صدا مرگ بر اسرائیل شد. این صدا در حرم آقا جان طنین انداز شده بود که یکی از خادمان حرم شروع به فارسی حرف زدن با لهجه عربی پشت بلندگو کرد. حرفش این بود که حرم امام حسین جای لبیک یا حسین است نه شعار سیاسی. اینجا بود که حرم یک صدا شروع به هو کردن و اعلام اعتراض و مردم محکم تر مرگ بر اسرائیل و مرگ بر آمریکا گفتند؛ طوری که محکم تر و طنین انداز تر از دفعه اول بود. این وضع آن‌قدر ادامه پیدا کرد که همان خادم حرم برای ساکت کردن مردم شروع کرد به خواندن زیارت عاشورا و از عبارت‌های تکرارشونده زیارت عاشورا مثل "إنی سلم لمن سالمکم" استفاده کرد. مردم باز هم شعار می دادند و آن خادم برای ساکت کردن مردم می‌گفت: حرمت زیارت عاشورا را نگه دارید؛ ولی باز هم مردم ساکت نشدند. این دفعه صدای بلندگوها را بلندتر کردند و شروع کردند با صدای بلندتر زیارت عاشورا خواندن. بعد از اتمام زیارت عاشورا، مردم باز هم شعار دادند و خادم‌ها سریع شروع به خواندن زیارتنامه حضرت عباس داخل حرم امام حسین کردند!! این بار هم صدا را بلندتر کردند که بتواند بر صدای مردم غلبه کند. این ماجرا حقیقتاً خیلی برایم تکان‌دهنده بود. طرف "إنی سلم لمن سالمکم" می‌خواند، ولی اجازه شعار ضد اسرائیل نمی‌داد. انگار اصلاً نمی‌فهمید دارد چه می‌خواند. گویی امام حسین را به جلوه‌ای از یک مناسبت سنتی-فرهنگی تبدیل کرده‌اند. اینجا بود که دوگانه اسلام ناب و اسلام آمریکایی را در اوج خود، آن هم در حرم امام حسینی دیدم که در راه مبارزه با ظالم‌ها شهید شده است. حقیقتاً خدا را شکر کردم که در زمانه‌ای و کشوری و ملتی زندگی می‌کنم که در عین وجود خوانش‌های این‌چنینی از اسلام، پیرو مکتب امام خمینی است و از یادآوری این حقیقت به خودم بالیدم. (علی اصغر فخاری؛ ظهر بیستم مرداد در حرم مطهر امام حسین علیه السلام.) ✍حدود ساعت ۱۱:۱۰ به وقت عراق، با صدای مهیبی از خواب پریدم. صدای ترکیدن ترانس برق بود. از بس که لامپ و کولر گرفته بودند از سیم متصل به تیر چراغ برق. در همان تاریکی و در مدتی که اهالی موکب داشتند تلاش می‌کردند تا نور و سرمایش موکب را راه‌اندازی کنند، در یکی از گروه‌های طلبگی این روایت را خواندم و این شد بخشی از سفرنامه اربعینی خودم. برای همین مناسب دیدم آن را در امتداد سفرنامه خودم و به‌عنوان یک قسمت از آن برای خوانندگان این سفرنامه روایت کنم. پ.ن: متن روایت آقای فخاری اندکی بازنویسی و ویرایش شده است. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۸ https://eitaa.com/rajaaei_ir

در قسمت ۱۷ از تفاوت آشکار دمای هوای شبانگاهی با هوای ظهر و حتی عصر مسیر مشایه نوشتم. با این همه، گرما و دم هوا هنوز هم آن‌‌قدر بالا هست که وقتی با شنیدن صدایی که در قسمت ۱۸ درباره‌اش نوشتم، از خواب پریدم و متن قسمت ۱۸ را در کانال گذاشتم، احساس کردم دهانم خشک شده و تشنه‌ام؛ با اینکه قبل از خواب دو سه لیوان آب نوشیده بودم. می‌خواستم به روی خودم نیاورم و بخوابم، ولی نشد. بلند شدم و دنبال چند لیوان آب گشتم و آوردم. آقا احسان هم بیدار شد و یک لیوان را باز کرد و همان‌طور که می‌‌نوشید، خداپدربیامرزی گفت و دوباره دراز کشید. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۹ https://eitaa.com/rajaaei_ir

نماز صبح را اقامه کردیم و داریم می‌رویم سمت حرم برای زیارت اربعین. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۲۰ https://eitaa.com/rajaaei_ir

بعد از زیارت حرمین شریفین، حدود ساعت ۹ به وقت عراق از جلوی حرم حضرت عباس حرکت کردم به طرف گاراژ سید جودة. حدود ۹:۴۰ رسیدم به گاراژ، ولی خبری از ماشین برای مهران نبود؛ به جایش تا دلتان بخواهد اتوبوس و ون حمل رایگان زائر به نجف بود. دلم خواست دوباره بروم، ولی خب... نیم ساعتی محوطه گاراژ را بالا پایین کردم. دست آخر از در دیگر گاراژ خارج شدم تا در حاشیه خیابان دنبال ماشین بگردم. سه چهار دقیقه بعد یک ون متوسط، نه خیلی قراضه نه نو، پیدا کردم که صدا می‌زد: مهران، مهران. قیمتش را پرسیدم، گفت بیست دینار. پنج دینار بیشتر از قیمت معمول و رسمی بود، ولی ایستادن عقلی نبود؛ آن هم در این روز گرم که شواهد نشان می‌دهد ماشین مهران کیمیاست. چهار صندلی خالی بیشتر نداشت. من که نشستم، سه نفر دیگر هم سوار شدند و ساعت ۱۰:۲۰ به وقت عراق، راه افتادیم. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۲۱ https://eitaa.com/rajaaei_ir

به دوستم آقا احسان گفته بودند: شب و روز اربعین این‌قدر شلوغ است که حتی نمی‌توانی وارد بین الحرمین شوی، چه رسد به اینکه وارد حرم شوی و زیارت کنی. دیروز در نجف هم ایرانی‌هایی که از کربلا برگشته بودند، گفته بودند: در کربلا آدم پشت آدم است و تکان نمی‌توانی بخوری. گفتم: اگر روزی‌مان باشد زیر قبه هم می‌رویم و زیارت می‌کنیم. صبح که وارد بین الحرمین شدیم و جمعیت جلوی حرم حضرت عباس را دید، گفت: حاجاقا #نمی‌شه. همان لحظه یک جوان عراقی هم که جلوی ما بود و داشت مسیر پیش‌رو را می‌دید، برگشت و رو به رفقایش گفت: #ما_یصیر، ما یصیر... زیر لب گفتم: نمی‌شه و ما یصیر نداریم؛ روز اربعین خودم را رسانده‌ام برای زیارت اربعین. به آقا احسان گفتم: آرام و باحوصله قدم بردار و پشت سر من بیا. بحمدالله در حرم حضرت اباالفضل هم زیر قبه زیارتنامه خواندیم، هم دوستم دستش را رساند به ضریح و زیارت کرد. در حرم سیدالشهدا هم دو سه بار زیر قبه رفتیم و ضریح را طواف کردیم و بعد هم گوشه‌ای در بالاسر مقدس ایستادیم و مفصل زیارت کردیم. البته آقا احسان علیرغم دو بار تلاش مجدانه، اینجا موفق نشد به ضریح برسد. به آقا احسان گفتم: یه درس اربعینی تو این زیارت اولت از من به یادگار داشته باش برای سال‌های بعدت؛ تجربه حدود پانزده سال زیارت من می‌گه حتی روز اربعین هم می‌تونی خودت رو برسونی زیر قبه و زیارت کنی، به شرط آنکه نترسید و نترسیم و نترسانیم...😉 و البته به شرط آنکه روزی‌تان باشد و خدا به وساطت خود سیدالشهدا برایتان مقدر کرده باشد. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۲۲ https://eitaa.com/rajaaei_ir

خدا را شکر در برگشت هم همسفرهای خوبی نصیبم شده؛ مخصوصاً همنشینم در صندلی کناری. یک آذری‌زبان اهل تبریز است، متولد ۵۸؛ بسیار خوش‌مشرب و خوشمزه، که به نظرم بخشی از خوشمزگی‌اش مربوط به شغلش است و چیزهای خوشمزه‌ای که با آنها سروکار دارد. آقا محمد در تبریز آجیل‌فروشی دارد؛ یک مغازه خرده فروشی خشکبار و آجیل. البته بلافاصله بعد از اینکه خرده‌فروش بودنش را می‌گوید، اعلام می‌کند که خدا را شاکر است و روزی‌اش می‌رسد. و باز بلافاصله بعد از همین شکرگزاری‌اش که جدی است و از عمق جان، روحیه طنزش نمی‌گذارد آرام بنشیند و با همان لهجه شیرین آذری‌اش می‌گوید: خوبی شغلم اینه که همیشه دهنم می‌جنبه. تعجب را که در چهره‌ام می‌بیند می‌گوید: دوستا و همسایه‌های مغازه‌م می‌گن ما هروقت تو رو می‌بینیم داری یه چیزی می‌خوری. بهشون می‌گم خب چکار کنم؟! پارچه‌فروش که نیستم که کاری به جنسام نداشته باشم؛ این آجیلا هم که از آهن نیستن جویده نشن؛ تو مغازه این طرفو نگاه می‌کنم بادومه، اون طرف برمی‌گردم کشمشه، روبه‌روم پسته است، خب آدم دلش می‌خواد دیگه...😉 خیلی طنز قشنگی دارد آقا محمد و درزمینه تشخیص خوب و بد غذا هم صاحب‌نظر است. در بین راه، اینکه جلوی کدام موکب بایستیم و کدام خوراکی را بگیریم و کدام را نگیریم، از ایشان تقلید می‌کنم؛ مجتهد است الحمدلله. از سال ۱۳۹۰ تا الآن پیاده‌روی اربعین را شرکت کرده به لطف خدا. حقیقتاً همسفر خوب نعمت بزرگی است، که بحمدالله در این سفر اربعین، هم در رفت و هم در برگشت روزی من شده بود. الحمدلله. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۲۳ https://eitaa.com/rajaaei_ir

همین الآن از زیر این پرچم مقدس وارد میهن عزیزمان شدم. زائران یکی پس از دیگری دست‌ها را بالا می‌بردند برای تبرک به این پرچم مقدس؛ بعد هم دستشان را به سروصورت می‌کشیدند و می‌بوسیدند. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۲۴ https://eitaa.com/rajaaei_ir

دارم سعی می‌کنم یک سواری پیدا کنم برای برگشت به قم. قیمت‌ها عجیب است: تا دو میلیون تومان هم می‌گویند، یک میلیون و هشتصد و هفتصد تومان که معمول است. خیلی لطف کنند یک میلیون و پانصد تومان. به قول یک بنده خدایی در یک گروه تبادل درخواست‌های مسافران و رانندگان: چه خبره؟! مگه جنگ شده؟! #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۲۵ https://eitaa.com/rajaaei_ir