آن‌قدری که حافظه‌ام یاری می‌کند، این اولین سفر اربعین است که تنهای تنها زده‌ام به راه؛ یکی دو سفر دیگر بوده که در عراق و در مسیر پیاده‌روی تنها بوده‌ام، ولی حداقل تا موقع رد شدن از مرز، دوستان یا آشناهایی با من بودند. دو سه روزی را دنبال همراه و همسفر گشتم، به چند نفری هم گفتم؛ ولی یا رفته و برگشته بودند، یا به قول خودشان امسال بی توفیق بودند. یکی از دوستان هم که قرار همسفری گذاشتیم، در یکی دو روز آخر چند همسفر خانوادگی برایش پیدا شد و دیگر شرایطش نبود که با هم راهی شویم. اصلاً یکی از بهانه‌هایی که شیطان نفسم داشت برایم می‌تراشید، همین تنهایی و بی همسفری بود، که مثلاً "الرفیق، ثم الطریق". ولی عصر که برای چرت عصرگاهی گوشه‌ای از اتاق دراز کشیدم، در همان خواب دلم را قرص کردند که راه بیفت و دیگر بیش از این منتظر همسفر نمان. این دومین خواب اربعینی است که در یک هفته گذشته دیده‌ام. شاید بعد از این درباره‌شان نوشتم. خلاصه که الآن در مسیرم، ولی نه تنها، که این بار یک طور خاصی احساس می‌کنم که از همان در خانه یک همسفر خاص دارم. اگر آن یکی دو سفر قبل که در عراق تنها بودم، آنجا احساس می‌کردم که قدم قدم در آغوش خود سیدالشهدا هستم و هیچ احساس غربت نداشتم، حالا از همان در خانه آن حس شیرین به سراغم آمده است. راستش در درونم حالی را احساس می‌کنم که اگر بخواهم به زبان واژه‌های دنیایی‌مان ترجمه‌اش کنم، شاید ترجمه‌اش این بشود: عزیزم، تو راه بیفت، ما خودمان همراهی‌ات می‌کنیم. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۵ https://eitaa.com/rajaaei_ir

متنی که با عنوان «اعمال اربعین» در حال انتشار است متنی جعلی و با ذکر مدرک دروغین است!!! توضیح آنکه: عمل شماره 1 در این پیام، همان حدیث علامتهای پنجگانه مؤمن است و در چند کتاب معتبر(از جمله در تهذیب الاحکام شیخ طوسی و نیز در همان آدرس ذکر شده) هم آمده! اما مابقی شماره ها و اعمال، جعلی و ساختگی هستند! و همانطور که در عکسهای ضمیمه شده ملاحظه می‌شود نه در آدرس ذکر شده از کتاب وسائل الشیعة و نه در کتاب مفاتیح الجنان وجود ندارد!! بلکه با جستجوهای انجام شده، مشخص شده که در هیـــچ جای دیگری هم نیست و در همین 3-4 سال اخیر جعل شده و منتشر میشه!! لذا انتشار آن، بهیچ عنوان صحیح نیست! مهدی مرادی؛ محقق و مدرس حدیث و رجال. شب اربعین ۱۴۴۷ ✍ یادداشت بالا به قلم دوست و برادر محققم نوشته شده که سال‌هاست در فضای حدیث و نسخه‌شناسی مشغول تحقیق و تدریس است. لطفاً با هدف حفاظت از حریم معارف اهلبیت و به قصد قربت #منتشر_کنید. https://eitaa.com/rajaaei_ir

این صد و بیست سی کیلومتر پایانی منتهی به مهران واقعاً اذیت‌کننده است در تاریکی شب. مهر پارسال که خودم راننده بودم و قبل از نیمه‌شب این تکه از جاده را می‌راندم، خیال می‌کردم سختی و زجرآور بودنش فقط وقتی است که خودت پشت فرمان باشی؛ اما در این دقایق که کنار راننده نشسته‌ام و تیلیک تیلیکِ مدام تخمه شکستنش را می‌شنوم، و صدای زبان بدنش را که "پس چرا نمی‌رسیم؟! چرا این جاده تموم‌ نمی‌شه!، به نظرم شب و تاریکی این تکه از جاده کلاً سخت است. پ.ن: وصیت می‌کنم به شما طوری برنامه‌ریزی کنید که این قسمت را به دهِ شب به بعد نخورید. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۶ https://eitaa.com/rajaaei_ir

راننده که نباشی، آماده که نباشی، راهی را که راننده‌های آماده هشت‌ساعته می‌توانند بروند، تو هر قدر هم روز بزنی، زودتر از ده و نیم یازده ساعت نمی‌توانی بروی. مثل راننده خوش‌اخلاق ما که از دیروز عصر ساعت ۱۹ راه افتاده، ولی هنوز در این ساعت، سی کیلومتر دیگر تا مهران راه دارد. با همه خوبی و خوش‌اخلاقی‌اش، نمی‌تواند سر وقت تو را برساند. همه‌اش هم به آماده نبودن و توقف‌های کوتاهش برای چُرت‌های مختصرش برنمی‌گردد؛ بخشی هم مربوط به همان خوش‌اخلاقی‌اش است که نمی‌تواند مدیریتش کند تا بتواند جوانک همسفرمان را مدیریت کند تا مثلاً در آداب نماز در طول سفر، جانب اعتدال را نگه دارد. از این غرولند مکتوب من (که با نوشتنش دارم خودم را مدیریت می‌کنم تا به رو نیاورم که کام زائر ارباب و این راننده خوش‌اخلاق تلخ نشود) که بگذریم، در این سطور تدبری هست برای خودم و برای شما: سالک که نباشی، آمادگی لازم را که برای سلوک نداشته باشی، دیر می‌رسی، سخت می‌رسی، البته اگر برسی. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۷ https://eitaa.com/rajaaei_ir

از میدان امام خمینی که سوار تاکسی می‌شوی و حرکت می‌کنی سمت پایانه مرزی مهران، وقتی راننده دارد آن یازده کیلومتر را با سرعت می‌راند تا زودتر برگردد و زائر دیگری را بیاورد، همان وقتی که باد دم صبح مهران از پنجره باز پراید جوان مهرانی به صورت خواب‌آلوده‌ات می‌خورد، تازه کم‌کم باورت می‌شود که انگار راستی راستی داری زائر می‌شوی؛ ان‌شاءالله. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۸ https://eitaa.com/rajaaei_ir

وارد خاک عراق شدم. یعنی مهر #دخول را زدند توی گذرنامه‌ام. همین دو دقیقه قبل. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۹ https://eitaa.com/rajaaei_ir

با یک سواری ده‌نفره‌ی تویوتا راهی #نجف_اشرف شدم ان‌شاءالله؛ به پنج دینار عراقی. وعده داده "قریب الحرم" پیاده‌مان کند؛ شارع الرسول. داریم از این به‌اصطلاح ترمینال مسافربری خارج می‌شویم. همین حالا. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۰ https://eitaa.com/rajaaei_ir

با تکان ماشین، بیدار می‌شوم. دور برم را که نگاه می‌کنم، همه خوابیده‌اند؛ آرام و بی‌صدا، انگار که در گهواره‌اند و تکان‌های ماشین روی دست‌اندازهای جاده، گهواره‌جنبانی آقای راننده است. انگار خیال همه راحت شده است از اینکه به اربعین کربلا نرسند و برای همین دارند استراحت می‌کنند برای زیارت در خانه پدری و حرکت به طرف کربلا. من هم هنوز دوست دارم بخوابم؛ نه اینکه به جاده‌های عراق و به رانندگی این سائق‌های چند روز نخوابیده اطمینان داشته باشم، یا خیالم از بابت ایمنی و تعلیق بالای خودروی تویوتایی که سوارش هستم راحت باشد؛ که خوب می‌دانم اعتماد به اسباب و وسایل عالم، عین شرک است. خیالم راحت هست، اما نه از اینکه می‌دانم به کربلا می‌رسم؛ خیالم راحت است که در راهم؛ خیالم راحت است که هنوز آن‌قدر می‌ارزم که خود ارباب دستم را گرفت تا در برابر وسوسه‌ها و بهانه‌تراشی‌های شیطان نفسم تسلیم نشوم و نمانم؛ خیالم راحت است که کمکم کرد تا بزنم به راه. و در راه حسین، رفتن رسیدن است، مقصد بهانه است... این را می‌نویسم، و گوشی را کنار می‌گذارم و دوباره سعی می‌کنم بخوابم تا جان داشته باشم برای زیارت. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_۱۱ https://eitaa.com/rajaaei_ir