جامانده هیچ وقت از لفظ جامانده خوشم نیامده. استرس می‌گیرم. قلبم به تپش می‌افتد. کف دست‌هایم از عرق سرد لِچ<۱> آب می‌شود‌. یاد ایستگاه‌های پر ازدحام قطار و اتوبوس می‌افتم. یاد بدو بدو‌‌ها برای رسیدن سر ساعتی که بالای بلیط نوشته و اضطراب به موقع نرسیدن. نزدیک اربعین هم با شنیدن واژه «جاماندگان اربعین»، همین حس و حال را دارم. مثل اینکه قطاری رفته و من نرسیدم. راستش قبول ندارم آن کسی که اربعین نمی‌رود بی توفیق است و دعوت نشده. نمی‌توانم قبول کنم که امام حسین فلانی که از یک ماه پیش از اربعین ساکن کربلا شده را بیشتر دوست دارد، آن وقت مادرم را که تمام هم و غمش شده پرستاری از مادربزرگ زمین‌گیرم، خوش نداشته باشد ببیند. یا آن یکی دوستم که طبق امر ولی زمانش جهاد فرزند آوری کرده و پای فرزند چند روزه‌اش نشسته، از چشم امام دور باشد. یا آن یکی مادر که سنگر خانه را حفظ کرده تا مردش با خیال راحت در مشایه قدم بزند یا خادمی کند. یا آن کادر درمانی که تمام تلاشش را می‌کند تا مرهمی باشد بر درد‌های بیماران. یا آن سربازی که علاوه بر دوچشم خود، دو چشم دیگر هم قرض گرفته تا چهارچشمی از وجب به وجب خاک کشورش حراست کند. نمی‌توانم قبول کنم که همه‌ی این‌ها از راه حسین جامانده باشند. مگر راه حسین فقط آن مسیر ۸۰ کیلومتری نجف به کربلاست که هر کسی که در آن پا گذاشت به مقصود رسیده باشد و آن یکی که فقط می‌تواند با پای دل طی طریق کند جامانده باشد؟ مسیر حسین نه ۸۰ کیلومتر بلکه هزاران سال است راه سرخی است که از عاشورا کشیده شده و تا جاده سبز ظهور امتداد می‌یابد. مقصد حسین است، اما نه آن آقایی که مدفون به ارض کربلاست. مقصد معرفت به امامت و ولایت اوست که در ذریه پاکش مهدی(عج) تجلی کرده. شکی نیست که آنان که در مسیر نورانی مشایه گام برداشتند، برگه‌‌ی دعوتنامه‌ با مهر و امضای امام حسین(ع) دریافت کردند؛ اما شاید آنان که نتوانستد خود را به این خیل جمعیت برسانند هم برگه ماموریت از آقا گرفتند. ماموریت مادری، سربازی، خادمی، سرداری، رهبری و... خواستم بگویم رفیق اگر تو هم مثل من پرنده‌ی خیالت را پر دادی سمت مشایه و پاهایت مجبورند روی زمین سفت دیگری غیر از آنجا قدم بردارند؛ دلگیر و غصه دار نباش. شاید گام‌های تو هم در طریق الحسین پیش می‌روند. پ.ن، لِچ درگویش یزدی به معنای خیس #دل‌نوشت #راهپیمایی_اربعین #راه_حسین(ع) #شاید_جامانده_نباشم_اما_دل‌‌تنگ_هستم زهرا نجفی یزدی جمعه | ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ | #یزد 🇮🇷#روایت‌دارالعباده | روایت مردم یزد @revayateyazd برای دیدن دیگر روایت‌ها به کانال #روایت‌دارالعباده بپیوندید.

📷 انتشار به مناسبت #روز_خبرنگار 🎤 🎥 مصاحبه با سردار جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان یزدی فرمانده تیپ محمد رسول الله(ص) بعد از عملیات الی بیت المقدس، آزادسازی خرمشهر 🇮🇷#روایت‌دارالعباده | روایت مردم یزد @revayateyazd

🏴 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: هربار به تابلوی #عصر_عاشورا فرشچیان نگاه کرده‌ام، گریه کرده‌ام... 📝رهبر انقلاب اسلامی: من هر وقت تابلوی آقای فرشچیان را که خود ایشان چند سال قبل به من داده نگاه کرده‌ام، گریه کرده‌ام؛ با این‌که من سینه‌ام پُر است از روضه‌های صبح عاشورا و عصر عاشورا. چه کسی بیشتر از ماها می‌داند که در این‌باره چه نوشته‌اند و چه خوانده‌اند و چه گفته‌اند؟ 📝می‌گویند آدمهایی که اهل این چیزها هستند، خودشان گریه نمی‌کنند؛ ولی ما درعین‌حال که این همه روضه بلدیم، آقای فرشچیان دارد روضه‌یی می‌خواند که ماها را می‌گریاند. این چه هنر پُرفایده و پُرمغز و پُرمعنایی است که یک‌نفر هنرمند می‌تواند این حالت را به وجود بیاورد؟ ۱۳۷۲/۰۶/۱۰ 🔹استاد فرشچیان، هنرمند مطرح نگارگری کشور، صبح امروز، ۱۸ مردادماه ۱۴۰۴ دارفانی را وداع گفت. 🇮🇷#روایت‌دارالعباده | روایت مردم یزد @revayateyazd

🇮🇷 رهبر انقلاب در دیدار با رئیس جمهور و هیأت وزیران: مسئولان راوی قدرت و قوت و امکانات کشور باشند و نه راوی ضعف‌ها. صاحبان قلم و بیان نقاط قوت را بیان کنند. ۱۴۰۴/۶/۱۶ 🇮🇷#روایت‌دارالعباده | روایت مردم یزد @revayateyazd

🌷هفده شهریور، از ایام الله است... 💠 یادتان نرود که ما یک ۱۷ شهریور داشتیم. ۱۷ شهریور از «ایّام الله» است. و باید یادمان نرود این را. آن قدر شهید دادیم و آن قدر خون دادیم ما آن روز و در مقابل اجانب و در مقابل وابستگان به اجانب. قیام کردند ملت ما و خونشان ریخته شد، لکن پیروز شدیم... ( امام خمینی(ره) | ۱۷ شهریور ۵۸ ) ◼️به مناسبت جنایت رژیم پهلوی در به خاک و خون کشیدن مردم در روز ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ 🇮🇷#روایت‌دارالعباده | روایت مردم یزد @revayateyazd

🎥 تلاش یک یزدی برای ورود به غزه 🇮🇷 پیام ویدیویی یک یزدی با کاروان کشتی‌های راهی فلسطین برای شکست حصر غزه #کاروان‌ـ‌آزادی‌ #صمود 🇮🇷#روایت‌دارالعباده | روایت مردم یزد @revayateyazd