▫️إن التقوی لا تتم و المعصیة لا تجتنب إلا مع ذکر یوم الجزاء. 📚علامه طباطبایی، المیزان ج۲ #گزیده_المیزان @rooz_fiq

#المیزان متن خوانی تفسیر المیزان جلسه ۲۴۴ جلد1/سوره بقره/ شروع آیات ۲۰۴ تا ۲۰۷ شنبه ۰۳.۱۱.۲۰ #فقه_روز👇 https://eitaa.com/joinchat/1156972562C995b2572a2

وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ الحمدلله ۲۱بهمن۱۴۰۲ @rooz_fiq

#المیزان متن خوانی تفسیر المیزان جلسه ۲۴۵ جلد1/سوره بقره/ ادامه آیات ۲۰۴ تا ۲۰۷ یکشنبه ۰۳.۱۱.۲۱ #فقه_روز👇 https://eitaa.com/joinchat/1156972562C995b2572a2

🔹ثبت است بر جریده عالم دوام ما #۲۲_بهمن @rooz_fiq

#اصول_فلسفه 🗓جلسه۲۷، ۰۳.۱۱.۲۳ 📔موضوع: مقاله۸، لزوم معیت علت و معلول، اشکال دوم و پاسخ دوم 🔗گروه آموزش فلسفه و پرسش و پاسخ جلسات ▫️کانال فقه روز👇 https://eitaa.com/joinchat/1156972562C995b2572a2

#المیزان متن خوانی تفسیر المیزان جلسه ۲۴۶ جلد1/سوره بقره/ شروع آیات ۲۰۸ تا ۲۱۰ سه‌شنبه ۰۳.۱۱.۲۳ #فقه_روز👇 https://eitaa.com/joinchat/1156972562C995b2572a2

#اصول #تعارض_غیرمستقر یکی از طرق حل تعارضاتی که در سیرت‌های مختلف است، به اصطلاح حل عرفی و جمع عرفی است که از راه اختلاف مقتضیات زمان است. حتی در حل تعارضات قولی نیز این طریق را می‌توان به کار برد. گو اینکه فقهای ما توجه نکرده‌اند. یک مثال دیگر: به علی علیه السلام عرض کردند درباره این حدیث که‏ «غَیرُوا الشَّیبَ وَ لا تَشَبَّهوا بِالْیهودِ». علی علیه السلام خودش این حدیث را روایت می‌کرد ولی عمل نمی‌کرد، یعنی خودش رنگ نمی‏‌بست و خضاب نمی‌کرد. علی علیه السلام فرمود: این دستور، مخصوص زمان پیغمبر است؛ این تاکتیک جنگی بود که دشمن نگوید اینها یک عده پیر و پاتال هستند، یک حیله جنگی بود که رسول اکرم به کار می‌برد ولی امروز «فَامْرُؤٌ وَ مَااخْتارَ».. پس این خود یک طریق حل تناقض است. البته این کار مطالعه کامل لازم دارد. 📚شهید مطهری، سیره ائمه، مقدمه ➖➖➖➖➖ 📌شناخت زمان و مکان، بیشتر ناظر به زمان تطبیق ادله گفته می‌شود و ذیل موضوع شناسی قرار داده می‌شود. در حالی که همینطور که شهید فرمودن، شناخت زمان و مکان صدور روایات نیز لازم است از باب شناخت موضوع حقیقی حکم شرعی و یافتن قربوطه. لذا این ملاک، نه فقط در حل معارضات بلکه در فهم موضوع و حکم دلیل نیز موثر است. @rooz_fiq

🔹اقتصاد، خصوصی‌سازی، مردمی‌سازی 🎙آیت‌الله العظمی سبحانی ➖➖➖➖➖ 📌پ.ن: به نظر شما توضیحاتی که ایشان فرمودن، حکم عقل و تجربه است و یا حکم مستنبَط از شرع؟👇👇👇👇👇 daigo.ir/s/8272362688 #روش_شناسی_استنباط @rooz_fiq

روح مذهب تشيّع كه آن را از ساير مذاهب اسلامى ممتاز مى‌‏كند و بينش اسلامى خاص به پيروان خود مى‌‏دهد، ديد خاصّ اين مذهب درباره «#انسان» است. از طرفى استعدادهاى انسان را بسى شگرف مى‏‌داند- كه بدان اشاره شد- و جهان انسان را هيچ‏گاه از وجود «#انسان_كامل» كه همه استعدادهاى انسانى در او به فعليّت رسيده باشد خالى نمى‌‏داند، و از طرف ديگر طبق بينش اين مذهب #عبوديّت، يگانه وسيله #وصول به مقامات انسانى است و طىّ طريق عبوديّت به صورت كامل و تمام جز با عنايت معنوى و قافله‎‏سالارى انسان كامل كه #ولىّ و حجّت خداست ميسّر نيست. #نیمه_شعبان @rooz_fiq

🔹مانعیت انس با مصداق و تقدس دادن به آن 1️⃣انسان چه در ذهن خود و چه در مقام عمل، هیچ‌گاه با مفهوم کلی و مجرد از خصوصیات ارتباط نمی‌گیرد. بلکه همیشه با مصداق ذهنی و یا خارجی کار میکند. مثلا اگر «خانه» تصور کند، حتما «مصداق خانه» با برخی مشخصات را تصور می‌کند. اگر «عزاداری» تصور کند و یا انجام دهد، سبک خاصی را تصور و یا اجرا می‌کند‌‌. 2️⃣از آنجایی که انسان در عالم ماده زندگی میکند و در شبانه روز با این مصادیق کار میکند، در اندیشه ها و اعمال خود با مصادیق مادی سر و کار دارد. 3️⃣ارتباط و انس با مصداق سبب می‌شود که حسن و قبح آن «مفهوم» یا «هدف» و یا «روش» کلی، به آن مصداق خاص سرایت کند و انسان به اشتباه، وسیله یا مصداقی ذهنی را جنبه تقدس بدهد. در حالی که تقدس مربوط به آن «کلی» بود نه آن «مصداق». (البته بر عکس آن هم ممکن است و گاهی حسن و قبح مصداق به مفهوم سرایت می کند) 4️⃣مانوس شدن و مقدس شدن مصداق و خصوصیاتی که دخیل در اصل مسئله نیست، گاهی سبب دلبستگی به آن و مخالفت با سایر مصادیق می‌شود. مخالفت با سایر مصادیق و یا مصادیق و روش های جدید، موانعی را برای انسان ایجاد میکند. 5️⃣در این بخش برخی مثال ها و آسیب های آن ذیل سه عنوان بیان می شود. 👈الف)علم و فهم: مسئله مفهوم و مصداق، در فهم معارف دین که غیر مادی هستند، بسیار اثرگذار است (رجوع شود به مقدمه المیزان). انسان همان مصادیقی که در عالم ماده سروکار دارد را به عنوان مصداق معارف در نظر می‌گیرد. مثلا چون «دست» خود و یا سایر انسان ها را به عنوان مصداق دیده و یا همراهی مکانی را سروکار داشته است، وقتی آیات قرآن را نیز میخواند، «دست خدا» و «معیّت خدا» را با همان مصادیق مادی تصور میکند. مشکل این است که گاهی این فهم مادی‌زده، رنگ تقدس به خود میگیرد و آن را مساوی با دین می‌داند، آنگاه اگر شخصی فهمی جدید را به او عرضه کند، مخالفت می‌کند و دوست دارد که دلبسته همان فهم خود باقی بماند و چه بسا فهم‌های دیگر را غیر دینی بخواند. حال آنکه آن فهمی که در ذهن دارد، در اثر ارتباط با مصادیق به وجود آمده و میتواند آن فهم بهتر شود. مخالفت برخی از اهل علم با معارف فلسفی و عرفانی را میتوان از این قبیل دانست و مخالفت ها سبب شد که درس تفسیر امام خمینی تعطیل و حواشی مرحوم علامه بر بحارالانوار متوقف شود. 👈ب) ابزار: ابزار نیز یکی دیگر از این موارد است. ابزاری که فقط جنبه آلیت و ابزار بودن دارد، گاهی به دلیل استفاده شدن در امور دینی، رنگ تقدس می‌گیرد و با مصادیق جدید مخالفت می‌شود. مخالفت با تغییر کتاب‌های درسی حوزه و تاکید بر کتاب های گذشته و همچنین مخالفت با بلندگو و سایر تکنولوژی ها در گذشته تاریخ، از این سنخ است. ابزار گاهی تا جایی مقدس می‌شود که مثلا شخص بدون مهر و جانماز خود، حس معنوی نماز ندارد. جمود بر ابزار خاص، مانع پیشرفت انسان و سبب عقب ماندگی جامعه می شود. 👈ج) روش: روش نیز از همین موارد است. روش‌ها وسیله رسیدن به یک هدف هستند. اما انس با آنها خصوصا در محیطهای دینی، به یک روش خاص تقدس میدهد و سایر روشها، غیر دینی دانسته می‌شود. مخالفت با برخی روش‌های جدید آموزشی و یا سبک های جدید عزاداری و ... از این نوع است. برخی مخالفت‌ها با برنامه هایی همچون «حسینیه معلی» و «سرودهای مذهبی و انقلابی» از این قبیل است چون از سبک جدیدی در شادی و عزا استفاده شده است. 6️⃣خلاصه اینکه باید بین مفهوم و مصداق و همچنین هدف و ابزار و روش، تفکیک کرد و تقدس یکی را به دیگری سرایت نداد. توجه به این مطلب در تاب‌آوری و گسترش دین در حاضر و حضور مومنانه در عصر جدید را ممکن می سازد. البته این مطلب تنافی ندارد با اینکه اگر دین، کلیاتی را در مورد روش و هدف بیان کرده باشد، باید رعایت شود. 7️⃣در پایان، این عبارت ارزشمند از شهید مطهری قابل توجه خواهد بود: 🔸«اسلام هرگز به شکل و صورت و ظاهر زندگی نپرداخته است. تعلیمات اسلامی همه متوجه روح و معنی و راهی است که بشر را به آن هدفها و معانی می‌رساند. اسلام هدفها و معانی و ارائه طریقه رسیدن به آن هدفها را در قلمرو خود گرفته و بشر را در غیر این امر آزاد گذاشته است و به این وسیله از هر گونه تصادمی با توسعه تمدن و فرهنگ پرهیز کرده است. در اسلام یک وسیله مادی و یک شکل ظاهری نمی‌توان یافت که جنبه «تقدس» داشته باشد و مسلمان وظیفه خود بداند که آن شکل و ظاهر را حفظ نماید. از این رو، پرهیز از تصادم با مظاهر توسعه علم و تمدن یکی از جهاتی است که کار انطباق این دین را با مقتضیات زمان آسان کرده و مانع بزرگ جاوید ماندن را از میان برمی‌دارد. این همان درهم آمیختن تعقل و تدین است.(جاذبه و دافعه)» ۰۳.۱۱.۲۶ @rooz_fiq

#اصول_فلسفه 🗓جلسه۲۸، ۰۳.۱۱.۲۶ 📔موضوع: مقاله۸، جمع بندی گذشته و تبیین تناهی سلسله علل 🔗گروه آموزش فلسفه و پرسش و پاسخ جلسات ▫️کانال فقه روز👇 https://eitaa.com/joinchat/1156972562C995b2572a2