‍ حضرت سکینه (س) میفرماید : قَالَتْ سَكِينَةُ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ (سلام الله علیه) اعْتَنَقْتُهُ فَأُغْمِيَ عَلَيَّ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ‏ شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي‏ چون پدرم کشته شد آن بدن نازنین را در آغوش گرفتم حالت اغما و بی هوشی برای من روی داد در آن حال شنیدم پدرم می فرمود: شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي‏ (اى پیروان من! هرگاه آب گوارا نوشیدید؛ مرا یاد کنید و هرگاه داستان غربت غریبى یا شهادت شهیدى را شنیدید؛ بر من بگریید) بو نه سفارشیدی ای شهریار دلجو نازلی سکینه دن سن فرمایشون اولوب بو عطشان اولوب ایچنده ای شیعه لر سرین سو سالسون بو تشنه کام کرب و بلانی یاده 📚منتهی الآمال 📚مصباح كفعمي، ص: 741 📚مستدرك الوسائل، ج‏17، ص: 26 أَلسَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذّابِلاتِ سلام بر آن لب هاى خشكيد ه