✨📖✨ قَالَ لَا تَخَافَا ۖ إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى (46 - طه) ⚡️خداوند فرمود: هیچ نترسید که من با شمایم (و همه‌ی گفتار و رفتار شما را با او) می‌شنوم و می‌بینم. ✨📖✨ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَيْنِي (39 - طه) ⚡️و محبت خويش را بر تو ارزانى داشتم تا زير نظر من پرورش يابى. ✨📖✨ تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا (14 - قمر) ⚡️که آن کشتی با نظر و حفظ و عنایت ما روان می‌گشت. 🌴در هر سه آیه‌ی‌ فوق، یک مفهوم کلی مستفاد می‌شود و آن معیت و همراهی خداوند با پیامبران خویش است اما یک تفاوت ریزی در امر است که مدد حق‌تعالی به آن اشاره خواهیم کرد: 🍂مراد از "عَيْنِي" و زیر چشمِ حق‌تعالی، آن است که یک امری کاملاً به اراده‌ی خداوند انجام می‌گیرد و هیچ کس جز اراده‌ی حق‌تعالی دخل و تصرفی در آن ندارد. مانند: تربیت حضرت موسی (ع) در دربار فرعون و یا حرکت کشتی نوح بر رویِ امواج سهمگین!!! ❄️اما در مورد آیه "إِنَّنِي مَعَكُمَا" کمی موضوع متفاوت است، زیرا حضرت موسی (ع) هر چند خداوند همراه اوست ولی افعال فرعونی که خدا را نمی‌شناسد در دست خود فرعون است نه خداوند! چون اگر افعال فرعون دست خداوند بود، فرعون در جبر بود و بهشت و جهنم برای او معنایی نداشت. افعال فرعون، دست خودش بود ولی گزند رساندنش به حضرت موسی (ع) دست خداوند بود چون خداوند برترین حافظ است (فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ) و قدرتِ حفظِ خلایق خود از شرّ دیگر خلایق‌اش را به طور کامل دارد. ✨📖✨ لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ (11 - رعد) ⚡️برای هر کس پاسبان‌هایی از پیش رو و پشت سر برگماشته شده که به امر خدا او را نگهبانی کنند. 💢مراد از پیش رو، نگهبانانی هستند که مقدمات کار یک مؤمن را فراهم می‌کنند. 📌مثال: فرد مؤمنی قصد دارد برای مادر خود هدیه‌ای تهیه کند، خداوند نگهبانانی دارد که این مؤمن را به محلی می‌برند که بتواند بهترین هدیه را به ارزان‌ترین قیمت تهیه کند ولی بعد از تهیه هدیه، کار تمام نمی‌شود بلکه بایستی این هدیه به دست مادر هم برسد، پس اگر این مؤمن در سفر است و قصد مسافرت برای دیدن مادر خویش را دارد نگهبانان خدا، شرایط امنی برای سفر این مؤمن فراهم می‌کنند تا آسیب نبیند. 💎از واژه‌ "لَهُ" در آیه فوق کاملاً مشخص است که این فرشتگان مختصِ فردی خاص گمارده نشده‌اند بلکه به امر خداوند بر هر مؤمنی در هر جایی که نیاز باشد، کمک و یاری می‌رسانند و سپس به سراغ مؤمنی دیگر و مأموریت دیگری می‌روند که اگر مختصِ فردی خاص بود، واژه "لَهُم" می‌فرمود.