...همه اش به دنبال این هستی که خودت را در چشم مردم بزرگ جلوه بدهی و همین مطلب باعث شده است که زنجیر بر گردنت بسته بشود... دلت را بده به آنهایی که آنها صاحبدل اند، به آن دلهایی که نقش خدا در آن دلها بسته است... ای انسان اینقدر با پای خودت دنبال جیفه دنیا نرو، دنبال مردار دنیا نرو، برو در کنار انسانهای صاحبدل، آنها از آن صیدهای قوی و لذیذ ملکوتی که میکنند، تو هم نصیبی میگیری، آن صیدها خوب است... زمانی دل منظور نظر خدا میشود که انسان دل خودش را به دل های قوی متصل بکند... دنبال انسانهایی که دلشان مثل جوی آب است نرو، جوی آب که راه میفتد، یک کیلومتر آنطرف تر خشک میشود... برو دنبال آن انسانهایی که دلشان نیل است، دجله است، فرات است، اینها خشک نمیشوند، اینها میروند و میروند تا به دریا برسند، اگر بتوانی دلت را به این دلها متصل کنی، اینها که به سوی دریا میروند، تو را هم به دریا میبرند... ...خداوند به عمل های ظاهری شما نگاه نمیکند، به دلتان نگاه میکند که دل چقدر خالص است، چقدر صیقلی است... ...ما هم دل داریم اما دل ما در درون گِل دنیا گیر کرده است...