*جلوه گري براي که؟* (مدظله العالی) : 💥 پروردگار عالم می فرماید: بنده من! تو تجلّی اسماء و صفات منی، خوب چرا برای خود من تجلّی نمی کنی؟! ذات تو تجلّی نمودن است، آن هم اسماء و صفات من، پس برای خودم تجلّی کن «أَنَا خَيْرُ شَرِيكٍ» که من بهترین شریک هستم. 💥 اگر به این دید نگاه کنیم غوغایی می شود. آن وقت اگر اصلاً انسان بخواهد رؤیت عمل به معنای ریا مدّنظر بگیرد، اصل ریا به معنای رؤیت عمل همیشگی، موجود است منتها اگر برای خدا شد دیگر ریا نیست، اخلاص می شود، خالص می شود چون فقط یک شریک است؛ خود خدا. خریدار ذوالجلال و الاکرام است. انسان تجلّی اسماء و صفات برای پروردگار عالم می شود. 💥 امّا اگر این تجلّی برای دیگران شد عنوان ریا به این معنای ریایی که تبیین می کنند می شود، ریای معروف؛ یعنی «رؤیةٌ للنّاس» می شود. برای مردم رؤیت عمل می شود و دیگر برای خدا نیست. پس ذات می خواهد و می طلبد که عمل مشهود و معلوم گردد.