امام صادق علیه السلام به ابوحنیفه (پیشوای مذهب حنفی) فرمودند: «شنیده ام که این آیه قرآن را: {ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یومَئِذٍ عَنِ النَعیم} {روز قیامت از نعمت ها سوال میشود} (آیه ۸ سوره تکاثر) چنین تفسیر می‌کنی که: «خداوند مردم را از غذاهای لذیذ و آب‌های خنکی که می‌خورند مواخذه و بازخواست می‌کند؟» ابوحنیفه گفت: «درست است» امام صادق علیه‌السلام پرسیدند: «اگر مردی تورا به خانه‌اش دعوت کند و با غذایی لذیذ و آبی خنک از تو پذیرایی کند و بعد برای این پذیرایی بر تو منّت بگذارد، درباره چنین شخصی چگونه قضاوت می‌کنی؟!» ابوحنیفه پاسخ داد: «می‌گویم آدم بخیلی است» امام صادق علیه السلام فرمودند: «آیا خداوند، بخیل است که در روز قیامت در مورد غذاهایی که به ما داده ما را بازخواست کند؟؟» ابوحنیفه گفت: «پس مقصود از نعمت‌هایی که قران می‌گوید انسان به خاطر آن مواخذه می‌شود چیست؟؟» امام صادق علیه السلام فرمودند: «مقصود، نعمت دوستی ما اهل بیت است.» 📚بحار الانوار ، جلد ۱۰ ، صفحه ۲۲