{متن و ترجمه حدیث سلسله الذهب} {لَمّا وافى أبُو الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام بِنَيسابورَ وأرادَ أن يَخرُجَ مِنها إلَى المأمونِ ، اجتَمَعَ إلَيهِ أصحابُ الحَديثِ ، فَقالوا لَهُ : يَابنَ رَسولِ اللَّهِ ، تَرحَلُ عَنّا ولا تُحَدِّثُنا بِحَديثٍ فَنَستَفيدَهُ مِنكَ! - وكانَ قَد قَعَدَ فِي العَمّاريَّةِ - فَأَطلَعَ رأسَهُ وقالَ : سَمِعتُ أبي موسَى بنَ جَعفَرٍ يَقولُ : سَمِعتُ أبي جَعفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ يَقولُ : سَمِعتُ أبي مُحَمَّدَ بنَ عَليٍّ يَقولُ : سَمِعتُ أبي عَليَّ بنَ الحُسَينِ يَقولُ : سَمِعتُ أبيَ الحُسَينَ بنَ عَليِّ بنِ أبي طالِبٍ يَقولُ : سَمِعتُ أبي أميرَ المُؤمِنينَ عَليَّ بنَ أبي طالِبٍ يَقولُ : سَمِعتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله يَقولُ : سَمِعتُ جَبرَئيلَ يَقولُ : سَمِعتُ اللَّهَ لايَقولُ : «لا إلهَ إلَّا اللَّهُ حِصني ؛ فَمَن دَخَلَ حِصني أمِنَ مِن عَذابي» . قالَ : فَلَمّا مَرَّتِ الرّاحِلَةُ نادانا : «بِشُروطِها ، وأنا مِن شُروطِها». =التوحيد- به نقل از اسحاق بن راهويه - : چون امام رضا عليه السلام به نيشابور رسيد و خواست از آن جا به سوى مأمون [در مرو] خارج شود ، علماى حديث ، نزد ايشان گِرد آمدند و گفتند : اى پسر پيامبر خدا! از نزد ما مى‌روى و حديثى برايمان باز نمى‌گويى تا از شما بهره‌مند شويم؟! امام رضا عليه السلام - كه در كجاوه نشسته بود - ، سرش را بيرون آورد و فرمود : «از پدرم ، موسى بن جعفر ، شنيدم كه مى‌فرمايد : از پدرم ، جعفر بن محمّد ، شنيدم كه مى‌فرمايد : از پدرم ، محمّد بن على ، شنيدم كه مى‌فرمايد : از پدرم ، على بن الحسين ، شنيدم كه مى‌فرمايد : از پدرم ، حسين بن على بن ابى طالب ، شنيدم كه مى‌فرمايد : از پدرم ، امير مؤمنان على بن ابى طالب ، شنيدم كه مى‌فرمايد : از پيامبر خدا شنيدم كه مى‌فرمايد : از جبرئيل شنيدم كه مى‌فرمايد : از خداوند - كه بزرگى‌اش بِشكوه باد - شنيدم كه مى‌فرمايد : "لا إله إلّا اللّه ، دژِ من است . هر كس به دژِ من وارد شود ، از عذابم در امان است"» . شتر كه حركت كرد ، امام عليه السلام بر ما بانگ داد : «با شروط آن، و من، يكى از شروط آن هستم. }(توحید صدوق ح ۲۳) لطیفه حروفی: 《علی بن موسی》 به حساب جمل کبیر می شود ۲۷۸ و  《بنیان لااله الاالله》 《آموزنده لااله الاالله》 《مجمل لااله الاالله》 《جمع لااله الاالله》 《مسجود لااله الاالله》 《اقطاب لااله الاالله》 《گلچین لااله الاالله》 نیز به حساب جمل کبیر ۲۷۸ می شود. همچنین 《علی بن موسی الرضا》به حساب جمل کبیر می شود ۱۳۱۰ و 《مظهر لااله الاالله》نیز می شود ۱۳۱۰ همچنین 《امام رضا》به حساب جمل کبیر ۱۰۸۳ و《تشریح لااله الاالله》نیز به حساب جمل کبیر ۱۰۸۳ می شود.