📛روز سیزدهم جنگ|«دو قطبی ها» «ولی ما عجب آدم هایی هستیم!» این چند روز هر چه فکر می کنم به این نتیجه می رسم که ما صهیونیست هارا گول زدیم! صهیونیست هایی که خدای گولند تاحالا اینجوری از ملتی رکب نخوردند که از ما. استاد جهان احمدی می گفت«جامعه شناس هایمان باید در دکان هایشان را تخته کنند وقتی به تحلیل درستی از مردم ایران نرسیدند! وقتی همین چند وقت قبل فکر می کردند ملت ایران اگر جنگ را تجربه کنند همدیگر را شِت و پِت می کنند و وای بر آن روز! اما توی جنگ تحمیلی دوم که می شد با خلاقیت اسم جدیدی برایش پیدا کرد تمام پیش بینی ها و تحلیل های جامعه شناسی شان غلط از آب در آمد. پیداست که طفلکی ها توی اتمسفر منابع جامعه شناسی دهه چهل فرانسه گیر کرده اند....» راستش دلم برای جامعه شناس هایمان سوخت! عجب گیری کرده اند. تقصیر آن ها نیست وقتی ما مردم توی کاغذهای نظر سنجی و آمار حرف دلمان را می نویسیم و سر پیچ های تاریخی اما درست ترین تصمیم را میگیریم. هر چند جامعه شناس ایرانی باید این اخلاق «غیر قابل پیش بینی بودن» را یک‌جای آمارش لحاظ می کرد که این جوری رو دست نخورد! اعتراف می کنم ما خیلی وقتست جوری رفتار کردیم که خیلی ها فکر کردند در حال فروپاشی هستیم و با دو تا فشار، جمهوری اسلامیِ بی پناه، منقرض شده و طومارش در هم پیچیده می شود. اسرائیلی ها باور کرده بودند مردم ایران دوقطبی اند! دور از جان نه آن اختلال دو قطبی! این دو قطبی که تا حرف میزنی یک عده میگویند«ای وای قطبشان قطبمان را وَتک کرد.» ما با همین اخلاق های عجیبمان با همین دوقطبی بازی های خفنمان دهان اسرائیل را صاف کردیم. ما تا وقتی بین خودمانیم گاهی چشم دیدار هم را نداریم اما پای خدا و امام حسین جان علیه السلام و وطن که بیاید وسط تعارف ها را می گذاریم کنار. وسط جنگ خط کِشی های مان را پاره می کنیم و کُلمنمان را می زنیم زیر بغلمان و توی پمپ بنزین شربت تقسیم می کنیم.... هیچ دیپلماسی و هیچ‌ پدافندی زورش به ما ایرانی ها نمی رسد. ما قسمت ناپیدای جنگیم 🇮🇷@AXNEVESHTESIYASI