در بقیه ی خبرها و مطالبی که منتشر میشود ایشون نه به عنوان یک قربانی آسیب دیده از جنگ، که به عنوان یک فعال اجتماعی[2] مطرح هست. در چند طرح. یکی اش همین «۴دقیقه برای صلح» ه که مطرح شد و به طور عجیبی در صفحات شبکه اجتماعی شون مطالب دیگری - علی الظاهر بی ربط به موضوع- از همین خانم منتشر کردن با محوریت «جلوگیری از تجاوز به کودکان» «چگونه کودکی که به او تجاوز شده را تشخیص دهیم» «چه آموزش هایی باید کودکان/بزرگسالان ببینند تا از آسیب های بیماری های مقاربتی در امان باشند» و .... ایشون در صفحه یوتیوب ش ویدیویی منتشر کرده از سخنرانی نرگس السادات درة التاج در برنامه سخنرانی های تد (Ted Talks). خانم دره التاج فارغ التحصیل دانشگاه ویرجینیا تک در بیوتکنولوژی معرفی می شود و در این سخنرانی میگوید که در یکی از کلاس های دانشگاهیش متوجه میشه بیماری های مقاربتی محدود به ایدز نیستن و برای پیشگیری ازشون باید به آدمها آگاهی داد. بعد به ایران اشاره میکنه که کشور مادری ش هست و اینکه صحبت کردن از این مسائل در ایران مرسوم نیست پس مردم اونجا باید در اولویت باشند در این آموزش ها. آمارهایی از تجاوز به کودکان ارائه میشه و اینکه باید با بازی و ... بچه ها رو آگاه کرد. بعد میگه ما چند ساله در شبکه های اجتماعی رایج در ایران (فیس بوک، اینستاگرام و توییتر) فعالیت مون رو آغاز کردیم و پزشک ها و روانپزشک هامون به سوال های مردم جواب میدهند و با تولید محتوا اونها رو در این مسائل آموزش میدن. بعد میگن که تا اینجای کار خوب بود ولی بخش عمده ای از مخاطب داشت از دست میرفت چون مردم بعضی بخش های ایران دسترسی به اینترنت ندارند دوستان ما فعالیت چهره به چهره و کارگاه های آموزشی رو در مناطق مختلف برگزار شروع کردند و مطالب مون رو متناسب با سطوح مختلف تحصیلات مخاطبان تنظیم کردیم. درمورد علائم این بیماری ها و درمان های ممکن و روش های جلوگیری ش صحبت میکنیم و بصورت پایا مخاطب هم مشارکت در بحث داره و در آخر هم مخاطب سوال هاشون رو میپرسن. بعد از چندین ماه انجام این فعالیت ها و جمع آوری سوالها و شنیدن تجربه های مردم به این نتیجه میرسند که بیماری های مقاربتی، ارتباط زیادی با تجاوز به کودکان داره. پس تصمیم میگیرن در این زمینه هم فعالیت کنند و ورکشاپ هایی جداگانه برای والدین و نوجوان ها درباره بلوغ برگزار میکنن. برای بچه ها پکیج متفاوتی دارند. در این برنامه ها سعی دارند به پدر مادر ها بگن که متجاوز بهشون معمولا چه کسانی میتونند باشند(اشنا و مورد اعتماد والدین معمولا). و اینکه اگر احساس خطر کردند چه کنند و ... و اگر پیش امد چطور مدیریت کنند. برای بچه ها سخنرانی و ... نیست. کتاب میخونن، بازی میکنن و به بچه در مورد عضو خصوصی ش میگن. اینکه لمس بد چیه لمس خوب چیه، اگر کسی بهتون نزدیک شد بگید فاصله بگیره و... آخر سر هم بچه از آنچه یاد گرفته نقاشی میکشه و با خودش به خونه میبره. در پایان سخنرانی هم راه های دسترسی به گروهشون و کمک بهشون رو اعلام میکنن * ظاهرا مجموعه عریض و طویلی هستند که بعیده بدون حمایت خاصی تا اینجا آمده باشند. «انجمن راه» «کنترل اس» و «قایم باشک». در صفحات شون پکیج های اماده برای مدارس هم بصورت جدا دارند. کارگاه ها و برنامه های برگزار شده در همون سبک و سیاق برنامه های سند ۲۰۳۰ هست. 🇮🇷 @AXNEVESHTESIYASI