امروز در محفلی معنوی بودم که توسط یکی از اعضا و ابتکارش، رنگ و بوی شهدایی گرفت. ابداع قشنگی که بد و بیراهه نیست و راه ها به روی مان مجسم و روشن میکند. دوستی از میان جمع برخاست و گفت که توصیه هایی از وصیت نامه های شهدا را مجزا مجزا بر روی تکه برگه های نوشته است به نیت اینکه هر کس برگه ای که بردارد پیام شهید به او باشد در مورد راهی و کاری و منشی که باید در زندگی در پیش گیرد. وقتی توضیحات ایشان رو شنیدم یقین کردم که همان خواهد شد و شهدا دعوت ایشان را لبیک گفته و اراده میکنند و آنچه هر کدام نیازمندیم خواهند گفت، و به واقع که چنین شد و در آخر مراسم اعضا هر یک گفتند که دقیقا پیام شهید مرتبط با شرایط و حال و زندگی شان بوده است و البته که برای بنده هم همانطور بود. زمان موعود فرا رسید و پیام شهید به بنده در مقابل چشمانم قرار گرفت. متن پیام شهید "مهدی باکری" به این حقیر 👇: " خداوند از مومن ادای تکلیف می خواهد نه نوع کار و بزرگی و کوچکی آنرا. فقط اخلاص و با دید تکلیفی به وظیفه نگاه کردن" در طی امروز بارها پیام شهید را خواندم... چقدر شهید نسبت به شرایط من و تلاطم درونی که دچارش هستم اشراف دارد. با این اتفاق معنای عمیقتری از فرموده خداوند که فرمود: " شهدا زنده اند و در پیشگاه خدا روزی می خورند " را دریافتم. بخصوص در باب قسمت اول گویا شهدا حیاتی گسترده تر از نوع حیات ما دارند و این گستردگی منظور فرارفتن از مرزها و حدود هاست. گویا محدودیت های مادی نمی تواند مانع از علم ایشان شود. گویا مرگ و رفتن از دنیا نتوانسته بین ایشان و دنیا مادی پرده ای باشد. گویا باطن انسانها برای ایشان مرز و محدوده ی مجزا و بسته ای نیست. گویا حتی ایشان قادرند بر دنیای ما تاثیر بگذارند. در اخر کلام اینکه شهید "مهدی باکری" برای حقیر پیام فرستاد هم خود حکمت و معنایی دارد که تصمیم دارم با کندوکاو در سرگذشت ایشان آنرا بیابم. حال میفهمم "با شهدا دوست شوید و ارتباط بگیرید" یعنی چه... ✍مـحـمــ🔆ــد 💯 % یهتدونی باشيم 😎 👇 @yahtadoon