🌷بسم اللّه الرّحمن الرّحیم🌷 🔵از بزرگواران درخواست دارم که این متن را، به صورت کامل، مطالعه بفرمایند 🔶به نکات زیر، توجه داشته باشید: 🔸این شورا، در ۱۹۹۶، تأسیس شد. و در سال ۲۰۰۵، ایران عضو ناظر این شورا شد. و هند و پاکستان و افغانستان هم، دقیقا در همین سال، به عنوان عضو ناظر، به این سازمان ملحق شدند. 🔸ستاد و دفتر اصلی این شورا، در پکنِ چین هستش. و در سال ۲۰۰۷ (یعنی سال ۱۳۸۶)، سفیر ایران در چین، درخواست عضویت کامل در این شورا را، به رئیس جمهور چین می دهد. (البته در بعضی از منابع، نوشته شده سال۲۰۰۶، ولی خود سفیر سابق ایران در چین، گفته سال ۲۰۰۷) 🔸بعد از درخواست ایران به چین(که ظاهراً، در آن سال، کشور چین، ریاست این شورا را برعهده داشته)، چون که در آن زمان، کشورهای چین و روسیه، با ما، خیلی خوب نبودند و در کلیت، با آمریکا کشورهای اروپایی، همکاری بیشتری و رابطه ی بیشتری داشتند، به همین جهت، موفقیت آمیز نبود. 🔸بعد از تحولات منطقه ای از جمله داعش، همکاری های ایران و روسیه، در حوزه ی منطقه، تقویت شد. که پس از دیدار سردار سلیمانی با پوتین، حول محور مسائل منطقه، از جمله داعش، رابطه‌ی بین دو کشور، در حوزه‌ی منطقه، جدی تر و بیشتر شد. و سردار سلیمانی باعث شد که روسیه هم بیاید وسط میدان مبارزه با داعش و مقابله با آمریکا در منطقه. 🔸بعد از آمدن ترامپ، تقابل و تنش و نزاع، بین آمریکا و چین، و همچنین آمریکا و روسیه، بالا گرفت. تا جایی که جنگ تحریمی علیه یکدیگر راه انداختند. 🔸از آنجایی که نگاه دولت روحانی، نگاه به غرب بود، و نگاهشان تکیه به غرب و اعتماد به آن بود، همین باعث شد که از لحاظ اقتصادی و روابط سیاسی و دیپلماتیک، بین ایران با روسیه و چین، فاصله بیفتد. و دولت روحانی باعث شد که رابطه ی ایران، با روسیه و چین، خدشه دار شود و اون همکاری هایی که باید انجام می‌گرفت، انجام نگرفت. 🔹نکته‌ی دیگری که باید به آن توجه داشت، این است که یکی از قوانین این شورا، این هستش که در صورتی که کشوری بخواهد به عضویت کامل در این شورا در بیاید، باید تمام اعضای این شورا، رای مثبت بدهند. و از آنجایی که دولت روحانی، در زمان خودش، رابطه سیاسی خوبی با تاجیکستان نداشت، در سال ۲۰۱۷، که قرار بود که درباره‌ی عضویت ایران در این شورا، جمع بندی و رأی گیری شود، تاجیکستان، رای مخالف داد، و همان باعث شد که ایران، به عضویت این شورا در نیاید. 🔹اما نکته ی دیگر، این است که بعد قبول عضویت یک کشور در این شورا، آن کشور، باید یک سری فرایند را انجام دهد دقت داشته باشید که (بعد از قبول عضویت، این فرایند آغاز می شود نه قبل از آن). مثلا کشور هند و پاکستان، عضویتشون، در سال ۲۰۱۵، قبول و تایید شد، و پس از عضویت، فرایند های حقوقی، فنی و اداریِ آن آغاز شد. و این دو کشور، توانستند که حدوداً طی دو سال، این فرایند را انجام دهند. و توانستند که تا سال ۲۰۱۷، این فرایند را تکمیل کنند. 🔹در زمان روحانی، فاصله ی بسیار زیادی، بین ایران با چین و روسیه ایجاد شد. در گفتگوی صوتی ظریف هم، خود ظریف، در این رابطه، اعتراف هایی را کرد. از جمله فحش دادن و توهین کردن به وزیر امور خارجه روسیه در برخی جلسات. 🔹اما این وسط، رهبر انقلاب بود که سعی می‌کرد که رابطه ی ما، با این دو کشور، قطع نشود، و در همین زمینه، از یک طرف، لاریجانی، مسئول مذاکره و گفتگو با چینی ها، برای بستن همکاری های راهبردی شد و همان فاصله ها بین دولت روحانی و چین، باعث شد که سند همکاری راهبری ایران و چین، با بیش از ۴ سال تاخیر، امضاء شود. 🔹پیشنهاد دارم که سخنرانی های دکتر جلیلی در این رابطه را، حتما ببینید. که در آنجا، نکات بسیار خوبی را در مورد این همکاری بیان کردند و انتقاداتی را نسبت به تاخیر در امضای این همکاری، بیان نمودند. 🔹از طرف دیگر، رهبر انقلاب، نامه ای را به پوتین نوشتند و قالیباف را مسئول رساندن این پیام به روسیه قرار دادند. 🔹به نکته‌ی دیگری که باید توجه شود، این است که هر کدام از کشورها، به صورت سالانه، رئیس این شورا قرار داده می شود، و امسال، رئیس این شورا، رئیس جمهور تاجیکستان بود. و امسال، رئیس جمهور تاجیکستان، ایران را برای حضور در این اجلاس دعوت کرد و این اجلاس، در تاجیکستان برگزار شد، که آقای رئیسی به آنجا رفتند. 🔹دو تا از رهبران این شورا که جزو قدرت های اقتصادی هم هستند، روسیه و چین می باشند، که با روی کارآمدن دولت آقای رئیسی، رابطه ی صمیمی تر و دوستانه تری نسبت به گذشته، بین ما و آن دو کشور ایجاد شد. و همین رابطه صمیمانه، باعث شد که با حمایت این دو کشور، عضویت ما در این شورا پذیرفته شد. تا جایی که در بعضی از منابع خبری، دیدم که نوشته بودند که همین اواخر، خود روسیه هم، همین درخواست عضویت ایران را مطرح کرده و به جدیت حمایت کرده است و در کنار آن، چین هم حمایت های لازم را انجام داده است.