سفر فیصل بن فرحان را من نه زیاد جدی جدی می‌گیرم و نه بی‌خیال از کنار آن رد می‌شوم، اتفاقی که به هر حال باید می افتاد، سعودی‌ها توان مقابله و درگیری با ایران را نداشتند. از تمام ابزارهای قدرت در عالم، آن‌ها فقط پول داشتند که راه خرج کردنش را هم بلد نبودند. یک بار هم که آمدند خودشان مداخله کنند تا کسی سرکیسه‌شان نکند چنان سرکیسه شدند و امریکا و انگلیس و شبه‌نظامیان یمنی کیسه به تن‌شان کشیدند که خروجی‌اش همین نگاه فیصل به حسین امیرعبداللیهان است. سعودی‌ها چون در حوزه تصمیم‌سازی متمرکز عمل می‌کنند و حلقه تصمیم‌گیران کوچکی دارند، خیلی زود موضع‌گیری می‌کنند و این بر خلاف کشور متکثری مانند ایران است که هر کسی برای خودش کدخدایی است. بن فرحان به تهران آمد تا ثابت شود که مرکز ثبات و تصمیم‌سازی پایتخت ایران است؛ وزیر خارجه امریکا سه روز در ریاض ماند تا مانع از این سفر شود، هر چه التماس کرد تا در صدمین روز توافق پکن این اتفاق روی ندهد، بن سلمان نپذیرفت؛ این یعنی دنیا نه در حال تغییر که در حال تحول عمیق و چرخش سنگین و تاریخی است. @syriankhabar