💎💎 دو گنج انتخابات تمام شد. با همه اندوه و حسرت هایش. شاید یکی از عجیب‌ترین انتخابات های بعد از انقلاب. حالا دیگر رئیس جمهور انتخاب شده و همه باید کمکش کنیم تا بتواند کشور را رشد دهد و تصمیم و رفتارهای خسارت بار نکند. مجلس انقلابی هم در چینش کابینه ای قابل اعتماد باید نقش خود را به خوبی ایفا کند. اما جدا از همه اینها... 🔸 اولا برای آنها که ناامیدی همه قلبشان را پر کرده باید بگویم که خداوند مخرج الحی من المیت است. حیات را از ممات بیرون می‌کشد و گاهی خیر را از جایی می‌رساند که انتظارش را نداریم. صحنه گردان این عالم هزار بازی با این پرده می‌کند که کسی نمی‌داند در پس آن چه خبر است. 🔸دوم آنکه از ویژگی های مومن حقیقی رضا به قضا و قدر را برشمرده اند. اگر واقعا مجاهده و مبارزه مان را کرده ایم، همین را از ما خواسته اند و باید شاکر باشیم. 🔴 اما عرض اصلی من اینجاست، در این دو گنجی که این انتخابات برای ما داشت. 💎 اولین گنج تولد دوباره نیرویی در بدنه انقلاب بود که مدت ها بود کمرنگ شده بود. نیرویی که برای حق، خونش به جوش می‌آيد، منتظر سیاسیون نمی‌ماند، دلش را به دریا می‌زند، شب و روزش را به هم می‌دوزد، با اتحاد و انسجام شبکه سازی می‌کند و تا آخرین دقایق از پا نمی نشیند. انقلاب و جنگ را ما با همین نیرو پیش بردیم اما کم کم در لا به لای زندگی اداری و ماشینی فراموشش کردیم و عافیت طلبانه، بیشتر چیز ها را به سیاسیونمان سپردیم تا آنها بشناسند و تصمیم بگیرند و اجرا کنند. آن دوران اما دیگر سپری شده و این نیروی تازه متولد شده باید آماده برداشتن بار سنگین آینده شود. انتخابات را واگذار کردیم اما تولد این نیرو خودش فتح است. از آن فتح های صلح حدیبیه که خداوند فتح مبین می‌نامدش. 💎 گنج دوم اما یک تلنگر است. یک تلنگر تاریخی. یک علامت سوال بزرگ که چرا جامعه هنوز عقب تر از آن است که بتواند گفتمان انقلاب را بفهمد و دوباره از غربگراها بازی میخورد. وضعیت امروز بی شباهت به سال ۴۲ نیست. سال ۴۲ هم جامعه هنوز عقب تر از آن بود که بتواند با امام خمینی بیعت کند. حالا وقت آن است که این سوال را از خودمان بپرسیم که چرا. چرا بعد از چهل و اندی سال هنوز جامعه آمادگی فهم درست انقلاب را ندارد. کجاها نقص و کاستی داشته ایم؟ کجاها زبان نداشته ایم یا با لکنت صحبت کرده ایم؟ کجاها به اشتباه سکوت کرده ایم و کدام عرصه ها را واگذاشته ایم؟در رفتار و منش و نگاه هایمان چه گیر و گورهایی بوده و هست؟ اصلا کجاها خودمان عقب مانده ایم که نتوانسته ایم جامعه را جلو ببریم؟ اگر پاسخ این سوالات را پیدا کنیم، انتخابات که سهل است، میتوانیم تاریخ را فتح کنیم و از خرداد ۴۲ به بهمن ۵۷ برسیم.