سلیحوت» (Selichot or slichot) اسم جمع از واژه‌ی «سلیحا» به معنی بخشایش و یا طلب بخشش است و این به مراسمی گفته می‌شود که یهودیان از روز اول ماه اِلول (آخرین ماه تقویم عبری) به مدت چهل شب تا روز کیپور (روزه‌ی بزرگ) برگزار می‌کنند مراسم سلیحوت شب‌هنگام آغاز می‌شود و به وقت سحر در موقع طلوع آفتاب با مناجات‌هایی که عموماً از مزامیر داود و سلیمان تشکیل شده پایان می‌یابد و به دعای روزانه‌ی صبح (شحریت) متصل می‌گردد درباره‌ی علت برگزاری شب‌های سلیحوت علمای یهود این‌طور گفته‌اند: ابتدا خداوند الواح ده فرمان را به بنی‌اسرائیل اعطاء فرمود ولی به علت گرایش آنها به گوساله‌پرستی الواح به‌وسیله‌ی حضرت موسی (ع) شکسته شد بار دوم حضرت موسی (ع) به کوه سینا رفت و چهل شبانه‌روز دعا کرد و روزه گرفت و از خداوند طلب بخشایش برای بنی‌اسرائیل نمود و سپس چهل روز دیگر آن حضرت به کوه سینا رفت و دوباره به نماز و روزه مشغول شد و خداوند دعا و روزه‌ی موسی کلیم‌الله را قبول کرد و دو لوح ده فرمان را برای بار دوم به‌وسیله‌ی حضرت موسی (ع) به بنی‌اسرائیل اعطاء فرمود این چهل روز سوم با اول ماه عبری الول آغاز می‌شود و در روز کیپور پایان می‌یابد