خلاصه سرمقاله این نسخه از مجله اکونومیست ( بیستُ‌چهارم آذر ماه ) What now? چه خواهد شد؟ در میان تمام عدم قطعیت‌ها سقوط یک دیکتاتور را جشن بگیرید و برای آنچه ممکن است به درستی پیش برود آماده شوید. 1. سقوط رژیم اسد پس از سال‌ها حکمرانی بشار اسد، حکومت او که مملو از فساد و ویرانی بود، سرانجام با پیشروی نیروهای شورشی در دمشق فروپاشید. با فرار اسد به مسکو، مردم سوریه اکنون در برابر پرسش بزرگ آینده کشور قرار گرفته‌اند. 2. خطرات پس از آزادی تنوع قومی و مذهبی در سوریه، همراه با خشم و انتقام‌جویی پس از 13 سال جنگ داخلی، تهدیدی برای ثبات کشور است. گروه‌های مسلح همچون هیئت تحریر الشام (HTS)، که در گذشته وابسته به القاعده بود، اکنون به قدرت رسیده‌اند، اما تاریخچه آنها و نفوذ بازیگران خارجی همچنان بحران‌زا است. 3. نیاز به حکومتی فراگیر ثبات سوریه مستلزم حکومتی است که تمامی اقوام و مذاهب را در بر بگیرد. تجربه جنگ نشان داده که هیچ گروهی نمی‌تواند بدون سرکوب دیگران حکومت کند. هرگونه تلاش برای تحمیل حکومت یک‌جانبه، کشور را در مسیر تجزیه و درگیری نگه می‌دارد. 4. نقش قدرت‌های خارجی سوریه برای بازسازی و بازگشت پناهجویان، نیازمند استقلال از رقابت‌های قدرت‌های خارجی است. اگر ترکیه و سایر کشورها به جای دامن زدن به اختلافات، بر حمایت از صلح تمرکز کنند، امکان بازگشت ثبات بیشتر خواهد شد. 5. فرصتی برای خروج ایران و روسیه با سقوط اسد، نفوذ ایران و روسیه در منطقه کاهش یافته و ممکن است فضا برای مذاکرات بین‌المللی باز شود. این تحول می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر موازنه قدرت در خاورمیانه و فراتر از آن داشته باشد. 6. امید با وجود دشواری‌ها اگرچه سوریه همچنان با چالش‌های عظیمی روبرو است، سقوط خاندان اسد فرصتی برای آغاز مسیری جدید فراهم کرده است. پیش از قضاوت درباره آینده، می‌توان برای لحظه‌ای از سرنگونی یک رژیم سرکوبگر شادی کرد و برای شکل‌گیری آینده‌ای بهتر تلاش کرد. نتیجه : فقط آن می شود که #امام‌خامنه‌ای پیشبینی نمودند که از دل این تهدیدها و آشوب‌ها بمانند دهه ۱۹۶۰ لبنان فرصتی ایجاد خواهد شد که جوانان غیور سوری از آن سر برون آورده و بلای جان صهیونیست و آمریکا و آشوبگران می شوند و ضلع آخر کمربند مقاومت را تکمیل خواهند نمود .