✳️ شعر عاشقانه حضرت خدیجه برای پیامبر«ص» در کتب روایی شعرها و عاشقانه‎های زیبایی از حضرت خدیجه«س» در ستایش همسر بزرگوارشان حضرت محمد«ص» به‌جا مانده است که بجز مهربانی و صمیمیت نسبت به پیامبر، روایتگر علاقه و تسلط این بانوی بزرگ مسلمان بر شعر و ادب است. یکی از این شعرها که در بحارالانوار نیز نقل شده، غزلی است که درک معنا و دریافت زیبایی‎هایش برای فارسی‌زبانان نیز دشوار نیست. ما بی دانستن زبان عربی حتی می‎توانیم ایهام تناسب بیت آخر (با واژه‎ «بیت») را هم تشخیص دهیم. این غزل را حضرت #خدیجه پس از نخستین دیدار، هنگامی که پیامبر اکرم با بانو خدیجه وداع می‎کنند و سوار بر مرکب از ایشان دور می‎شوند، سروده‌ است: قلب المحبّ الی الاحباب مجذوب و جسمه بید الاسقام منهوب و قائل کیف طعم الحبّ قلت له الحبّ عذب و لکن فیه تعذیب افدی الذین علی خدّی لبعدهم دمی و دمعی مسفوح و مسکوب ما فی الخیام و قد صارت رکابهم جمّاً الّا محبّ له فی القلب محبوب کانمّا یوسف فی کلّ ناحیهٌ والحزن فی کل بیت فیه یعقوب ترجمه منظوم و تا حد زیادی وفادار به متنِ این اشعار چنین است: دل عاشق به دوستان بسته ا‌ست گرچه از درد، جسم او خسته ا‌ست گر بپرسند چیست مزهٔ عشق به همین نیش‌ونوش پیوسته ا‌ست جان به قربان آن که در دوریش چشم من اشک‎بار و خون‎بار است دل هر خیمه شد تهی ز سوار بجز آن ‌دل، که خیمهٔ‎ یار است تا که یوسف ز دیده پنهان است بیت یعقوب، بیت‌الاحزان است تارنمای مؤسسه فرهنگی هنری #شهرستان_ادب @Ab_o_Atash