اميرالمؤمنين علي علیه السلام وقتي براي 👈جنگ صفين عازم بودند، در بين راه تشنگي شديدي به همراهان غلبه كرد و چون آبي نداشتند در اطراف به جستجوي آب پرداختند، اما آبي نيافتند، حضرت از مسير فاصله گرفت و از دور "دير" راهبي را مشاهده كرد و از او سؤال كرد كه آيا در اين نزديكي آبي وجود دارد؟ راهب گفت؛ اصلا؛ ميان من و آبي كه وجود دارد، بيش از دو فرسخ فاصله است و براي من هر ماه آب مي آورند وگرنه از تشنگي هلاك مي شوم. آنگاه حضرت سر خود را به طرف قبله برگردانيد و به محلي نزديك اشاره كرد و فرمود؛ اينجا را حفر كنيد تا به آب برسيم؛ پس از حفر به سنگ عظيمي برخورد كردند؛ حضرت فرمود؛ اين سنگ بر روي آب قرار داد، اگر آن را كنار بزنيد آب را خواهيد يافت. همه گروه جمع شدند تا سنگ را كنار بزنند، اما اين كار براي آنان دشوار بود، حضرت با مشاهده اين صحنه پا در ميدان گذاشت و آستين را بالا زد، انگشتان را زير صخره قرار داد و آن سنگ را از جا كند و چندين متر جابجا كرد. در اين هنگام آب ظاهر شد و همه سپاه از آن سيراب و ظرف‌ها را پر كردند .