او فردی متدین، باتقوا، آگاه به زمان، وارسته از دنیا و وابسته به حق بود. به سپاه و پاسداران، از جان و دل، عشق و ارادت می‌ورزید. او عاشق، مرید و فدایی حضرت امام خمینی(س) بود و اوامرش را مطاع می‌دانست. به مردم، با مهر و علاقه خدمت می‌کرد و دوستدار آنان بود. مردم زادگاهش نیز به او علاقه داشتند؛ به طوری‌که در زمان رژیم شاه، یک بار ساواک برای دستگیری او به زادگاهش هجوم برد و عده‌ای از مردم را مورد ضرب و شتم قرار داد؛ ولی آنان سید را تحویل ساواک ندادند. او با خانواده شهدا، با تکریم و احترام برخورد می‌کرد. به محرومان همواره توجه داشت. با مردم زادگاهش، رابطه مهرآمیز و با عطوفتی داشت؛ به طوری‌که شهادتش، چنان تحولی در آنان پدید آورد که در نخستین روزهای پس از آن ۱۲ نفر از جوانان آن‌جا راهی جبهه شدند، که چند نفر از آنان به فوز شهادت نائل آمدند.