در مورد کیفیت نبرد و شهادت او گفته شده ابوثمامه پس از مالك بن دودان با سيّدالشهدا عليه السلام خداحافظى نموده و به ميدانِ جنگ تاخت و چنين رجز خواند: عَزاءً لِآلِ الْمُصْطَفی وَبناتِهِ * علی حَبْسِ خَیرِ الناسِ سِبْطِ محمّدٍ عَزاءً لِزَهراءِ النَّبِی وَزُوْجِها * خَزانَةِ عِلْمِ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ أحمدِ عَزاءً لِاهْلِ الشَّرْقِ وَالْغَرْبِ کلّهِم * وحُزْناً علی حَبْسِ الحسین المسدَّدِ فَمَنْ مُبْلِغٌ عَنّی النّبی وَبِنْتَه * بأنَّ ابْنَکمْ فی مَجْهَدٍ أَی مَجْهَدٍ تعزیت بر آل پیامبر و دخترانش به خاطر گرفتاری نوه پیامبر اکرم (ص) که بهترین انسان‌ها هستند. تعزیت بر حضرت زهرا (س) و همسرش که خزانه علم الهی بعد از پیامبر اکرم (ص) بود. تعزیت بر همه مردمان مشرق و مغرب زمین، و حزن و اندوه برای گرفتاری امام حسین راستگو و درست‌کردار. کیست رساننده این پیام از من به حضرت نبی (ص) و دخترش که فرزندتان در رنج و سختی است و چه رنج و سختی بزرگی!