از یاران امیرالمؤمنین علی (ع) و از شخصیت های مشهور شیعه در شهر کوفه بود. سلمان تیره ای از مراد، تیره ای از قبیله ی معروف مذحج بود. جابر بن حارث سلمانی از افرادی بود که در نهضت مسلم بن عقیل شرکت کرد و به وسیله ی مسلم با امام حسین (ع) بیعت نمود، اما پس از خیانت مردم کوفه و شکست مسلم و مخفی شدنش، جابر همراه گروهی چون مجمع بن عبدالله العائذی و عمرو ابن خالد صیداوی و سعد (غلام او) از کوفه بیرون آمد و قبل از رسیدن کاروان امام حسین (ع) به کربلا، به سپاه امام پیوست. اگرچه لشگر حربن یزید ریاحی جلو آنها را گرفت و می خواست تا آنها را یا به کوفه برگرداند و یا بازداشت کند، ولی با حمایت امام (ع) نتوانست از ورود آنها به کاروان حسین جلوگیری کند، در واقع کاری از دستش برنیامد و آنها به سپاه امام پیوستند. روز عاشورا در اولین حمله همه جانبه ی لشگر عمر سعد، جابر بن حارث و یاران دیگرش به قلب لشگر حمله بردند و جنگی سخت کردند ولی محاصره شدند و از سپاه امام (ع) جدا افتادند و در اینجا بود که به دستور حسین (ع) حضرت اباالفضل به لشگر عمر سعد حمله کرد و جابر و بقیه ی سربازان مجروح را نجات داد و چون لشگر عمر سعد دوباره به آنها نزدیک شد، جابر با شمشیرش آن قدر جنگید تا با دوستان دیگرش همگی شهید شدند.