برخی مورخان می نویسند حر بن یزید ریاحی قبل از رسیدن آنان به کربلا در منطقه ی «عذیب الهجانات»، در راه مانع آنها شد و به امام حسین گفت «این افراد از ابتدا همراه تو نبودند. من هم آنها را بازداشت می کنم». امام با حمایت خود، مجمع و همراهانش را از دست حر آزاد کرد و وضعیت مردم کوفه را جویا شد. مجمع عرض کرد: «بزرگان و سران قبایل کوفه از طرف ابن زیاد، رشوه های زیادی گرفته و انبان های خود را پر کرده اند و مخالف شمایند ولی بقیه ی مردم، دلهاشان با شما ولی شمشیرهایشان علیه شماست». مجمع از همان جا در رکاب امام تا کربلا باقی ماند. در کربلا روز عاشورا، در اولین یورش همه جانبه ی لشگر عمر سعد، او همراه با عمرو بن خالد صیداوی و جابربن حارث سلمانی و سعد (غلام عمرو) و به گفته ی بعضی از مقاتل، عائذ پسر او، به دشمن حمله کرد اما ناگهان در محاصره دشمن قرار گرفتند و از لشگر امام (ع) جدا شدند. حسین بن علی (ع) برادرش حضرت عباس را به یاری آنها فرستاد. حضرت ابالفضل به دستور امام حسین (ع) به کمک آنان شتافت و به دشمنان حمله کرد و مجمع و دوستانش را که مجروح شده بودند، نجات داد اما چون مجددا لشگر عمر بن سعد به آنها یورش برد، آنها با وجود جراحاتی که داشتند، سخت جنگیدند و آنقدر مبارزه کردند تا همگی در کنار یکدیگر به شهادت رسیدند!