نقل شده كه حضرت رباب سلام الله علیه در مجلس ابن زياد سر مطهّر را  در بر گرفت و بر آن سر بوسه داد و شروع به گریه کرد و گفت : واحُسَينا فَلا نَسيتُ حُسَيْنا اَقْصَدَتْهُ اَسِنَّةُ الاَدْعِياء غادَروهُ بِكَرْبَلاءَ صَريعا لا سَقَى اللّهُ جانِبَىْ كَرْبلاء واحُسَيناه ! «آه ای حسین علیه السلام! من هیچ­گاه حسین علیه السلام را فراموش نخواهم کرد؛ دشمنان او را هدف نیزه­های خود قرار دادند. آنان او را فریب دادند و  جنازه­اش را در کربلا به خاک افکندند؛ بعد از او خدا آن سرزمین را سیراب نکند.