محمدعلی تنها پسر و آخرین فرزند خانواده بایرامی از قشر متوسط جامعه بود . وی در سال 1376 در نسیم شهر(بهارستان) بعد از سال ها نذر و نیاز پدر و مادرش برای داشتن فرزند پسر به دنیا آمد. به گفته "مرسل بایرامی" پدر شهید "محمدعلی بایرامی"، کارمند بازنشسته نیروی هوایی، امور زندگی در دورانی که محمد به دنیا آمد به سختی می گذشت و او در رفاه بزرگ نشد، شاید همین سختی های زندگی سبب شد تا محمد، فولاد آبدیده شود. حدود 12 ساله بود که عضو بسیج مسجد الزهرا(س) شهرک توحید شد از همان دوران به یاد گرفتن ورزش های رزمی مانند کاراته، تکواندو و دفاع شخصی روی آورد. ورزشکار خوبی بود؛ به خاطر علاقه اش به ولایت، مقام معظم رهبری، مردم و میهن همواره به پدرش می گفت: روزی مردی بزرگ خواهد شد و به من افتخار می کنید. پدر محمد اکنون و بعد از شهید شدن او متوجه منظور پسرش از این حرف ها شده است. محمد هیچ وقت نماز اول وقتش ترک نمی شد و همیشه برخوردی مردم دوست داشت و محبت خود را در دل همه کاشته بود. پدرش درباره شروع به کار محمد در نیروی انتظامی این طور گفت: یادم نمی رود مدتی بعد از گرفتن دیپلم پیامکی از طرف ناجا مبنی بر استخدام نیرو دریافت کرد. پدر همیشه در ذهن، او را در لباس نیروی هوایی تصور می کرد اما نمی دانست که در قلب فرزندش عشق به مردم، طوری دیگر متبلور است که او خود را در لباس سبز پلیس می بیند چراکه می داند امنیت و آسایش مردم در گرو ایثار و از جان گذشتگی سرو قامتان نیروی انتظامی است. اما بالاخره اینجا هم مادر، نقش حمایتگر خود را از فرزند ایفا کرده و پدر را با خواسته محمد همسو می کند که فرزند وارد عرصه امنیت ساز ناجا شود.