امیرحسین وقتی در بیمارستان بستری شد که سطح اکسیژن خونش 20 درصد بود! درحالی‌که در شرایط عادی، سطح اکسیژن خون باید بین 95 تا 98 باشد. اینطور بود که به‌محض بستری شدن، به دستگاه ونتیلاتور وصل شد.  3، 4 روز بعد هم کارش به آی‌سی‌یو کشید. او را به بیمارستان امام رضا (ع) که آی‌سی‌یو مجهزتری دارد، منتقل کردند و بلافاصله بعد از ورود به آی‌سی‌یو، به کما رفت. از همان موقع، روایت خاطره‌هایش شروع شد. همکارانش می‌گفتند: "روزهای آخر امیرحسین آنقدر تنگی نفس داشت که دیگر نمی‌توانست حرف بزند. در آن حال، با ایما و اشاره و هرطور که می‌توانست به ما می‌گفت: "شیفت‌های من چه می‌شود؟ یکی جای من بایستد. مراقب بیماران من باشید..." مانده ‌بودیم متحیر که حتی در آن حال هم به فکر خودش نیست و دغدغه بیمارانش را دارد!" امیرحسین در مجموع، 13 روز در بیمارستان بود و مرحله آخر، عملیات احیا هم نتوانست نجاتش دهد. بالاخره روز 4 مرداد یعنی درست 25 روز بعد از فوت پدرمان و درحالی‌که 2 ماه از تولد 45 سالگی‌اش می‌گذشت، ما را تنها گذاشت و رفت».