ایشان مدیریت کلینیک منطقه 21 را به عهده داشت. با این حال هیچ گاه جایگاهی برای خودش قائل نبود. از پیشرفت غافل نمی شد. سخت کوش بود. به کاری که به او سپرده می‌شد به شکل یک وظیفه نگاه می‌کرد. اما درگیر حرص زدن نمی‌شد. آنقدر خاکی و خودمانی برخورد می‌کرد که غریبه‌ها هم به او دلبستگی پیدا می‌کردند. به مسئولان پذیرش کلینیک سپرده بود که اگر بیماری توان پرداخت  حق ویزیتی را نداشت برای معاینه اولیه بیمار خبرش کنند. خیلی وقت ها این بیمارها مشکلات جدی داشتند و توان کم شان باعث می‌شد قید درمان پر هزینه را بزنند. اما دکتر معرف خیلی از این بیماران به پزشکان متخصص دیگر می‌شد و مشکلات شان را حل می‌کرد.»