بخشی از دیدگاه همسر شهید فقیهی در مورد او👇👇 محمد عارف به الله و عاشق پاكباخته خدا كه درد همه مستضعفين و محرومان پيوسته در دلش و آرزوي لقاء الهي پيوسته ايده و آرمانش بود بسوي معبودش شتافت. در دل او نور و بارقه الهي تابيده بود و ساليان درازي در سوز و گداز عشق به الله مي سوخت و همچون مرغ در بند، عاشق پرواز بود و آرام و قرار نداشت. او مصداق واقعي عارفان و سالكان الي الله بود كه از غفلتهايشان از ياد خدا هر چند در امور مباح و جايز شرعي باشد از خدا طلب توبه مي كرد و مي گريست، هيچگاه گناهي را كوچك نمي شمرد بلكه اگر گناهي صغيره اي انجام مي داد خيلي ناراحت بود. او مصداق واقعي متقين در توصيف علي عليه السلام بود. به ناني ساده به عنوان غذا اكتفا مي كرد و به قول امام علي (ع) نفسي آرام  داشت بدني لاغر و شكمي به پشت چسبيده ، سري پايين افكنده از شدت تواضع و سادگي زير اندازش زمين بود و لحافش آسمان. او مصداق كلام امام علي (ع) در وصف متقين بود . قلوبهم محزونه و شرورهم مامونه و اجسادهم نحيفه و حاجاتهم خفيفه و انفسهم عفيفه صبروا ايا ماقصيره و اعقبتهم راحه طويله تجاره مربحه يسرها الهم ربهم ارادتهم الدنيا فلم يريد وها و اسرتهم ففدوا انفسهم فيها. دلهاشان محزون و همه از شرشان ايمن، بدنهاشان نحيف، حاجاتشان خفيف و نفسهايشان عفيف است. ايام كوتاه عمر را با صبر به سر راسنند و در پس آن آسايش پايدار را دريابند اين تجارتي پرسود است كه خدايشان ارزاني آنها ساخته، دنيا با ايشان روي آورد و آنان از  آن روي  مي گردانند و چون بندشان كشد با فدا كردن جانشان خود را رها مي كنند. در طول چندين سال از زندگي اش يكبار قضا شردن نمازش آنچنان او را برآشفته مي ساخت كه باصداي بلند گريه مي كرد و مي گفت: من خيلي گناهكارم …….. من قرآن را خيلي دوست دارم، قرآن كه ميخوانم منقلب مي شوم بخصوص درمورد سوره هاي مكي …..