جواد موگویی می گوید :
«در دادگاه انقلاب که بنده پس از نامه نگاری پرونده را گرفتم، پرونده ۱۵ صفحه بود که شامل گزارش شهربانی و کمیته و بازجویی و شاهدان عینی بود... فقط ۲ برگ بازجویی بود... من پرونده را بردم و نشان آقای روح الله حسینیان و جواد منصوری دادم که آقای منصوری گفتند حداقل باید در مورد آیت یک پرونده ۳۰۰ صفحه‌ای دیگر هم باشد!... جالب است که دادگاه انقلاب آن زمان حتی یک کپی از پرونده را نیز برای خود نگه نداشته در حالی که باید تجمع کل پرونده در دادگاه انقلاب وجود داشته باشد...».
این را هم از قول فرزند شهید «محسن آیت» اضافه کنیم که گفته است فردی که بعدها به عنوان ضارب پدرم معرفی شد، شباهتی به کسی که من در صحنه ترور دیدم نداشت!