آجرک الله یا صاحب الزمان(عج).... در این زمانه که عادی شده است نامردی همیشه از سر رحمت مرا دعا کردی شبانه‌روز مرا بین معصیت دیدی دلت شکست، به رویم ولی نیاوردی سرم نرفته به زیر علامت اَحَدی که بر سرم، همه‌ی عمر سایه گستردی حرام باد به من دلخوشی این دنیا غریب ماندی و دنبال یار می‌گردی مرا مریضِ بدون علاجِ عشقت کن تباه گشته‌ام از دست درد بی‌دردی نگو که از قلم افتادم اربعین، امسال قسم به فاطمه اشک مرا در آوردی فقط تو گریه کن زینبی و با گریه... دل مرا به بُکا بر عقیله پروردی صدای گریه گ‌ی زینب هنوز می‌آید میان خنده‌ی اوباش مست و ولگردی کجاست ساقی لشگر، کجاست ماه حرم عقیله مانده بدون کفیل و همدردی. (دعا بفرمایید)