تا قبل از آن نماز جمعه در شهر جبشيت بسيار كند و ابتدايي برپا مي شد و در برخي هفته ها امام جمعه منتظر مي ماند تا نمازگزاران به حد نصاب 5 تا 7 نفر برسند. اما پس از گذشت حدود 2 سال از حضوز شيخ راغب برپايي نماز جمعه گسترش يافت تا جائيكه نماز گزاران مومن شهر نبطيه و روستاهاي جنوب لبنان به شركت در اين نماز عبادي سياسي مي شتافتند و باپيگيري هايي كه شيخ راغب انجام داده بود توانسته بود نماز جمعه را در شهر بعلبك و روستاهاي اطراف آن توسط علماي آن منطقه برپا كند و آن را به يكي از ابزارهاي مهم مقابله با دشمن صهيونيستي درآورد شيخ راغب حرب همواره از سياست عدم تمركز پيروي مي كرد و دامنه كار و تلاش خود را به ساير روستاهاي منطقه گسترش داده و همواره ميان روستاهاي جنوب در حال رفت و آمد بود و در مساجد آنها نماز جماعت و كلاس درس برپا مي كرد. او در رفتار با مردم بسيار بي ريا و صاف و صادق بود در ديدارهاي بي تكلف مي نشست و لباسهاي رسمي خود را از تن در مي آورد. در راهپمايي هاي روز عاشورا شركت مي كرد و جوانان را به تعذيه خواني و شركت در آيين هاي عزاداري مراسم عاشورا تشويق مي كرد. در مساجد روستاهاي منطقه كتابخانه تأسيس مي كرد و با همكاري روستائيان به مرمت مساجد مي پرداخت و همواره مي گفت : (( ميل ندارم نخبگان روشنفكر به وجود بياورم، مي خواهم نسل مسلمانان جديد و وظيفه شناسي تربيت كنم كه به سنت هاي اجتماعي آگاهي داشته باشد)). شيخ راغب با امام خميني (ره) به عنوان نايب امام زمان(عج) بيعت كرده بود و جمهوري اسلامي ايران را قلب جهان اسلام مي دانست و همواره به ايران رفت و آمد داشت.
او در 17 ربيع الاول( سال 1362 شمسي ) همراه هئيت هاي خارجي شركت كننده دركنگره جهاني ائمه جمعه و جماعات در حسينه جماران با امام خميني ديدار كرد و در كنفرانسي كه در ايران برگزار شد درباره جنوب لبنان، اشغال فلسطين و مبارزه با اشغالگران سخنراني كرد.
شيخ راغب در جنوب لبنان همزمان در چند جبهه در حال مبارزه بود به گونه اي كه توانسته بود فعاليت جبهه چپگرايان را در اين منطقه محدود كند تا آنجا كه بيشتر طرفداران آنها بر اثر گسترش فعاليتهاي اسلامي از آن منطقه گريختند، همچنين يكي ديگر ازدستاوردهاي شيخ راغب حرب، ناكامي جدي طرح هاي گروه هاي مبلغ مسيحي در جنوب لبنان بود كه درصدد بودند