شهید فخار هم زمان با فعالیت در پادگان، چندین مرتبه به جبهه اعزام شد، تا اینکه در سال ۱۳۶۲،به لشگر المهدی پیوست و تا زمان شهادت در گردان فجر، در عملیاتهای مختلف ،ادای وظیفه نمود.
شهید عبدالصمد فخار، عاشق جبهه بود و جبهه را منزلگاه دایمی خویش میدانست. از این رو پس از ازدواج تا زمان شهادت طی سه سال، تنها ۶ ماه را با خانواده خود گذراند و در این مدت، بسیار کم به کازرون مراجعت می نمود.
تنها بعد از عملیات کربلای چهار که بسیاری از دوستانش در آن شهید شدند برای مدتی کوتاه، به مرخصی آمد. در این ایام نیز دایماً در حسرت از دست دادن دوستان و جا ماندن از قافله شهدا بود و همواره می گفت: از روی پدر و مادر شهدا شرمنده ام و خجالت می کشم که به خانه شهدا بروم. به همین علت، این چند روز را هم به جایی نرفت و در خانه باقی ماند.