فعالیت‌های سیاسیویرایش
ایشان هم‌زمان با قیام روح‌الله خمینی در کنار او، مبارزات و فعالیت‌های سیاسی خود را آغاز کرد. یکی از فعالیت‌های مهم وی در آن سال‌ها، اعلام مرجعیت خمینی بعد از درگذشت سید حسین طباطبایی بروجردی و تلاش برای تثبیت آن بود.[نیازمند منبع]
وی، در جوانی، با نواب صفوی و گروه فدائیان اسلام آشنا شد. در جریان قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ و پس از دست‌گیری سید روح‌الله خمینی فعالیتهایی انجام داد[مبهم]. در سال ۱۳۴۳ و در سفر تبلیغی خود به کاشان به تبلیغ علیه دودمان پهلوی پرداخت که همین امر منجر به دست‌گیری وی شد.[نیازمند منبع]
او پیش از انقلاب، بارها دست‌گیر شد و هفت بار به زندان افتاد.[نیازمند منبع] در سال ۱۳۵۲ به همراه ۲۵ تن از استادان حوزه علمیه قم دست‌گیر شد و به مدت سه سال به شهرهای شوشتر و فردوس تبعید شد و در سال ۱۳۵۶ نیز به شهرهای جیرفت و شهر بابک تبعید شد تا در سال ۱۳۵۷، با پیروزی انقلاب اسلامی، از تبعید رهایی یافت.
پس از انقلابویرایش
برخی از مسئولیت‌های وی پس از انقلاب، به شرح زیر است:
نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی از طرف مردم استان گیلان؛
ریاست شعبه اول دادگاه عالی انقلاب اسلامی (دادگاه عالی قم)؛
عضو ستاد انقلاب فرهنگی[۱۰][۱۱]
عضو شورای عالی قضایی
دادستان کل کشور
عضو شورای نگهبان
عضو مجلس خبرگان رهبری از استان خراسان و عضویت در هیئت رئیسه این مجلس
نیابت رئیس مجلس شورای اسلامی در دورة دوم[۱۲]
عضو شورای داوری، شورای مرکزی و شورای فقهای حزب جمهوری اسلامی
امام جمعه موقت تهران[۱۳]
ربانی املشی، در اکثر فعالیت‌های سیاسی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، پیش از انقلاب و پس از آن، شرکت کرده‌است و امضای او در زیر بیانیه‌های مهم این مرکز به چشم می‌خورد. ترور وی در دوم شهریور ۱۳۶۰ توسط سازمان مجاهدین خلق ناکام ماند.[نیازمند منبع] وی دوشنبه، ۱۷ تیر سال ۱۳۶۴، بر اثر بیماری درگذشت. به ادعای وزارت اطلاعات زمینه بیماری وی توسط مهدی هاشمی ایجاد شده بود.[