طیبه واعظی دهنوی در سال 1337 در یکی از روستاهای اصفهان متولد شد و در 7 سالگی خواندن قرآن را آغاز کرد. این بانوی شهید انقلابی با کمک همسرش ابراهیم جعفریان به مطالعه عمیق کتب مذهبی و آگاه کننده و تفسیر قرآن پرداخت و در جریان مبارزات تشکیلاتی قرار گرفت و به عضویت گروه مهدیون در آمد. طیبه واعظی به خاطر مبارزه با شاه و تحت تعقیب بودن شوهرش از سال 1354 به زندگی مخفی روی آورد، ولی در نهایت در 30فرودین 56 پس از دستگیری شوهرش، دستگیر شد . وقتی ساواک طیبه واعظی را دستگیر کرد و به دست هایش دستبند زد، گفته بود: مرا بکشید ولی چادرم را برندارید. طیبه واعظی، ابراهیم جعفریان و پسرشان محمدمهدی را پس از چند روز شکنجه از تبریز به کمیته تهران منتقل کردند و پس از یک ماه شکنجه ابراهیم و طیبه در سوم خرداد 56 به شهادت رسیدند.