بخش هایی از وصیت نامه شهید دانشجو «هدایت الله طیب» می خوانیم: خدایا نکند ثمره جنگ یاران مان، به چنگ فرنگی مسلکان افتد. نکند خونین کفنان در غربت بمیرند تا خوش باوران غرب زده کام گیرند. نه! هرگز! کفر است. مگر می شود خون حسین(ع)پایمال شود و بالای دست نوشته ها هم نوشته بود که ما مرد جنگیم و از شهادت باکی نداریم. به جوانان توصیه می کنم استقلال فکری داشته باشند و تلاش خیلی زیادی کنند و مسئله مهم استقلال مملکت است در آینده و اینکه ما بی نیاز شویم از این جنایتکاران غرب و آن امکان ندارد مگر با تلاش نسل جوان. در بخش دیگری از وصیت این شهید آمده است: «در زمان حیات خود خدمتی به اهالی روستای محبوب و زادگاهم نکردم امیدوارم پس از مرگم و به علت حضور آرامگاهم در این دیار مسؤولان سرزمینم مردم خونگرم و با صفای موگر را فراموش نکنند.» این شهید والامقام در اوج آوازه دفاع مقدس و دوران انقلاب در زادگاه خود اما گمنام ماند. مشکلات روستا به قوت خود باقی است مطالبات مردم زادگاهش در وعده‌های امروز و فردای مسؤولان خاک می‌خورد و برای رفتن بر مزار این شهید باید مرارت ها رو سختی راه را به جان بخرید.