پیرمرد بود، ولی در عشق‌ورزی گوی سبقت از جوانان ربوده بود. تا شنید مولایش حسین (ع) به کوفه نزدیک شده است، مرکبش را زین کرد و به راه افتاد. شب‌ها حرکت می‌کرد و روزها استراحت مینم‌ود تا در بند ماموران «ابن زیاد» اسیر نشود. سرانجام روز هفتم ماه محرم، در کربلا، خود را به کاروان عشق رساند. سخن از حبیب است؛ «حبیب بن مظاهر». قهرمان کهنسال کربلای حسین (ع). بزرگ طایفه بنی‌اسد، که بزرگ قبیله فداکاران شد و اسوه جاودانه پیرغلامان اهل بیت (ع). و سلام بر شهیدی که زائران حسینی «دو بار» بر او سلام می‌کنند؛ هم هنگام ورود به آستان حضرت ابی عبدالله الحسین (ع) و هم هنگام خروج از آستان، چرا که قبر مطهرش در درگه آستان منور مولاست!