«حتى بين نيروهاى دشمن نيز به عنوان سربازى رشيد و شجاع شناخته شده بود؛ به همين منظور براى سر او جايزه گذاشته بودند.
با حضور در بين رزمندگان، ترس و خوف از دشمن را در آنان از بين مى برد. قدرت تهييج و تقويت روحيه او بسيار بالا بود و در زمان كوتاهى مى توانست نيروهاى خسته و درمانده را به نيرويى قوى و خستگى ناپذير تبديل كند. او همه نيروها را براى حضور در يك عمليات افتخارى غير قابل برگشت، آماده مى كرد و گردان او در اكثر عملياتها خط شكن بود. هرگاه براى نيروهايش سخنرانى مى كرد آنچنان عاشقانه از امام حسين(ع) و حضرت مهدى (عج) سخن مى گفت كه آنها بى اختيار گريه مى كردند. به جرأت مى توان گفت كه هيچ سخنرانى نداشت كه در آن نيروهاى گردان نگريسته باشند. عشق او به حضرت امام حسين(ع) به حدّى بود كه در سخنرانيها ارادت خاص خود را با اشك و گريه نسبت به آن امام ابراز مىداشت. به نيروها توصيه مى كرد تا آخرين نفس و آخرين گلوله و آخرين قطره خون با دشمن بجنگند و تسليم دشمن نشوند. يكى ديگر از ويژگيهاى برجسته او آمادگى براى فداكارى و ايثار بود. اين ويژگى سبب مىشد نيروهايش با كوچك ترين اشاره او آماده تهاجم و جانبازى باشند. با نيروهاى تحت امر با خوشرويى و مهربانى برخورد مىكرد ولى در دستورات نظامى بسيار جدى بود