شهید فریبرز موریم، با عزمی راسخ و با انگیزه قاطع در دفاع از ایران و با تشویق و حمایت خانواده، در تاریخ 22 بهمن ماه 1360، به خدمت مقدس سربازی اعزام و پس از طی دوره آموزشی در شهر مشهد مقدس، همراه با سایر برادران هموطن خود به جبهه نبرد حق علیه باطل شتافت و در گردان توپخانه لشکر 77 خراسان، در پست خطیر دیده‌بانی قرار گرفت و در چندین عملیات به طور فعال شرکت داشت. «شهید موریم»، در عملیات بیت‌المقدس با ایثار و فداکاری خود و دیگر همرزمان و با عنایت الهی به قلب رژیم بعثی عراق حمله کردند و در نبردی شجاعانه با متجاوزان، موفق به «آزادی خرمشهر» گردید «شهید موریم»، در آخرین عملیات در نزدیکی بصره خدمت می‌کرد. وی در عملیات والفجر همچنانکه به دیده‌بانی توپخانه لشکر 77 خراسان مشغول بود و تا قلب دشمن پیش رفته بود، زمانی که در پشت خاکریز دشمن قرار داشت، پس از عبور از موانع جهنمی و میادین مین دشمن، نارنجکی از سوی یکی از مزدوران صدام به طرف وی پرتاب ‌گردید که در اثر انفجار آن، از ناحیه شکم به شدت مجروح شد وی ابتدا به یکی از بیمارستان‌های اهواز منتقل و تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از دو روز به بیمارستان شهید دکتر فقیهی شیراز منتقل و پس از گذشت 10 روز، در تاریخ 30 بهمن 1361، به درجه رفیع شهادت نائل گردید. «شهید موریم»، در آخرین ساعات حیات خود در بیمارستان، با یکی از پزشکان خود (دکتر سیامک مره‌صدق) چنین می‌گوید: «اگر هزار بار دیگر به دنیا بیایم باز هم همین راه را ادامه می‌دهم و هرگز پشیمان نیستم و ... »