معروف است که آیت‌الله العظمی گلپایگانی، پس از شهادت اسلامی، با مشاهدة گواهی‌نامۀ اجتهاد وی توسط آیت‌الله حاج شیخ کاظم شیرازی در شگفت مانده و فرموده بود: «من نمی‌دانستم اسلامی، اجازۀ اجتهاد، آن هم از شخصیتی چون شیخ کاظم شیرازی دارد!» مرحوم شیخ کاظم شیرازی در تصدیق اجتهاد افراد بسیار سختگیر بود و فقاهتِ هر کسی را امضا نمی کرد. آیت‌الله سید محمدتقی خوانساری نیز که پس از رحلت آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، جزو مراجع و زعمای سه گانۀ قم بود و نماز بارانش معروف است، در اجازۀ اجتهادی که برای اسلامی صادر کرد، ضمن تعریف از کمال تقوا وسداد وي، تصریح می‌کند که: «فله العمل بمااستنبط و یحرم علیه التقلید فیما اجتهد». حاج شیخ قاسم اسلامی در سال‌های پس از شهریور20، در مدرسۀ مروی تهران، درس مکاسب می‌گفت و شخصیت‌هایی چون آیات و حجج اسلام حاج آقا رضی شیرازی، حاج شیخ محی‌الدین انواری، حاج شیخ نصرالله شاه آبادی و حاج شیخ یحیی نوری از شاگردان او در آن ایام به شمار می روند(2). به اعتبار همین سوابق علمی و دینی، وقتی در غروب 14 رمضان 1400ق به ضرب گلوله به شهادت رسید، شخصیت‌های طراز اول دینی تهران و قم چون آیات عظام نجفی مرعشی، سید احمد خوانساری، و محمد تقی فلسفی در ختم وی شرکت جستند