آیت‌الله مؤیدی قمی در سال ۱۳۲۰ در شهرمقدس قم در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. وی بعد از یادگیری فنون ادب و علوم قرآنی در مدرسه ابتدایی شایگان قم مشغول خواندن دروس کلاسیک شد و دیپلم را به طور متفرقه خواند و سال ۱۳۳۸ وارد حوزه علمیه قم شد.
وی از همان ابتدای طلبگی مشغول تدریس شد. اوایل به تدریس مقدمات پرداخت و پس از مدتی دروس تخصصی و کتاب لمعه را به مدت ۲۰ سال در مدرسه فیضیه آموزش داد.
آیت‌الله مؤیدی قمی بر این اعتقاد بود قرآن باید در زندگی انسان حضور فعال و چشمگیر داشته باشد، بر همین اساس انس با قرآن و تفسیر و تدریس آن، نماز اول وقت و از همه مهم‌تر ولایت‌پذیری را در برنامه‌های اصلی زندگی خود قرار داده بود.
این استاد حوزه علمیه قم پس از تدریس موضوعی قرآن به تدریس تفسیر ترتیبی کلام وحی روی آورد و از سال ۱۳۷۹ مشغول تدریس و تألیف تفسیر قرآن کریم بود.
این عالم برجسته در آن زمان به دنبال پرکردن خلأ‌های علمی در حوزه‌های علمیه کشور بود به همین دلیل سعی در مهجوریت‌زدایی قرآن در حوزه‌ها کرد. وی با تلاش فراوان درس تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه را به عنوان دروس اصلی وارد حوزه‌های علمیه کرد که این امر برکات بسیاری نیز برای طلاب داشت.
آیت‌الله مویدی قمی در زمان حیات علاوه بر تأسیس مؤسسات خیریه مختلف و تحت پوشش گرفتن بسیاری از ایتام، مستمندان و فقرای سطح شهر، در احداث حسینیه، مسجد، صندوق قرض‌الحسنه و... نقش مؤثری داشت؛ ساخت و تجدید بنای مسجد حسنی و همچنین تأسیس کتابخانه بزرگ در شرق تهران از دیگر اقدامات این عالم بزرگوار به شمار می‌رود.