"آنهايی که با یاری امام آمدند و خونشان را پيشِ‌روی امام حسين(ع) دادند، هيچ عذری آنها را از امام جدا نکرد. اين يک قاعده کلی است: هر عذری که ما را از اماممان جدا کند، عذر نپذيرفتنی است! مثلاً «زن و فرزندم در خطرند»، «اموالم را غارت می‌کنند»، «به بچه‌هايم نگفته‌ام که برنمی‌گردم» و هزار عذر ديگر. اگر حضرت عزرائيل در کوچه به سراغ شما بيايد اجازه می‌دهد که شما با خانواده‌تان خداحافظی کنيد؟ پس انسان بايد مهيا بشود و همه اينها را برای خودش حل کرده باشد. اگر همين الان حضرت گفتند که ديگر به خانه برنگرد، آيا حاضر هستی؟ آیا حاضری مثل حبيب‌بن‌مظاهر و مسلم‌بن‌عوسجه باشی که از وسط راه به کربلا رفتند که اگر به خانه می‌رفتند، ممکن بود دشمن مانعشان شود!" ✅ استاد سید محمّدمهدی میرباقری