از بیمارستان ڪه مرخص شد، هنوز به ماه نرسیده، رفت جبهه ! حسابی عصبانی شدم ... بهش گفتم : محسن ! تو با این وضعیت چه جوری میخوای بجنگی ؟ تو ڪه دست راستت ڪار نمیڪنه ! عضله بازوی دست راستش ڪاملا از بین رفته بود و فقط انگشت سبابه اش حرڪت میڪرد ! ...به همان انگشت سبابه اش اشاره ڪرد و گفت: مادرم ببین ! خدا این انگشت را برای من سالم نگه داشته ! برای چڪاندن ماشه تفنگ ! همین یه انگشت ڪافیه ! ...و در حالی ڪه سعی میڪرد اشڪ هایش را از من پنهان ڪند گفت : مادر ! دلم بدجوری هوای ڪربلا رو ڪرده ! به او گفتم : من چشام آب نمیخوره تو بری ڪربلا رو ببینی ! ڪربلا رو نمی بینی ڪه هیچ، ما رو هم به فراق خودت می نشونی ! ...ڪمی تامل ڪرد و گفت : مادر جان ! من ڪربلا رو برای خودم نمیخوام ! برای نسل های بعدی میخوام ! برای 7-8 سال آینده !