💠﷽💠 💠 امام صادق (علیه السلام) به عقبه فرمود: روز قيامت جز همين مذهبي كه شما داريد قبول نخواهند كرد... بين شما و بين صحنه اي كه ديدن آن سبب روشنايي چشمتان خواهد شد فاصله اي نيست جز اينكه جانتان به اينجا برسد (اشاره به حلق خود كردند.) يعني به محض رسيدن جان به گلو، با صحنه شادي آفرين مواجه خواهيد شد. امام (علیه السلام) اين جمله را گفت و سكوت كرد. راوي مي گويد: من با خود گفتم: آيا انسان مؤمن دم جان دادن چه مي بيند كه شادمان مي شود؟ ولي هيبت امام مانع از اين شد كه بپرسم. مُعَلّي كنار من نشسته بود آهسته با دست خود فشاري به بازوي من داد كه از آقا بپرس چه مي بيند؟! من گفتم: آقا بفرماييد چه مي بيند؟ باز امام (علیه السلام) فرمود: مي بيند. تا ده بار پرسيدم و در هر بار امام (علیه السلام) مي فرمود: مي بيند. آخرين بار من گريه ام گرفت و گفتم: يا بن رسول الله! من مي خواهم دينم را از شما بگيرم. بفرماييد انسان مؤمن در حال احتضار چه مي بيند؟ فرمود: به خدا قسم وقتي جان به گلو رسيد، رسول خدا و عليّ مرتضي (علیهِما السلام) را مي بيند بعد فرمود: «رسول خدا و امير مؤمنان (علیهِما السلام) كنار محتضر حاضر مي شوند. رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) …بالاي سر او و امير مؤمنان (علیه السلام) كنار پاي او مي نشينند». آنگاه رسول خدا خطاب به محتضر مي فرمايد: «اي دوست خدا! بشارت كه من رسول خدا هستم». من براي تو بهترم از آنچه كه در دنيا گذاشته و آمده اي! سپس رسول خدا… (صلی الله علیه و آله و سلم)  برمي خيزد و اميرالمؤمنين (علیه السلام) بالاي سر محتضر مي نشيند و مي گويد: «اي دوست خدا! بشارت كه من عليّ بن ابي طالبم. من همان علي هستم كه در دنيا دوستم داشتي. اينك وقت آن رسيده كه من نافع به حالت باشم». بعد امام صادق (علیه السلام) فرمود: اين جريان در قرآن آمده است. راوي گفت: در كجاي قرآن؟! فرمود: در سوره يونس آنجا كه مي فرمايد: { الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ*لَهُمُ الْبُشْري فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ لا تَبْدِيلَ لِكَلِماتِ اللهِ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ} 📕كافي،جلد۳،ص۱۲۸و۱۲۹ 🆔 @ajayebedini