در یکی از روزهایی که در منطقه طلاییه بود به دلیل تنگی نفس، بی هوش شد و تلاش امدادگر برای تنفس مصنوعی نتیجه بخش نبود . امدادگر با فشار محکمی که به منظور ماساژ قلبـی بـر سـینه او وارد آورد باعث شکستگی دنده وی شد و غلامی فتلکی ناگهان آهی کشید و به هـوش آمـد. در طـی ایـن دوران، شرایط سخت تنفسی و اسارت برادرش هم او را از فکر جبهه غافل نکرد. پس از پایان جنگ عازم شهرکرد شد و به ادامه تحصیل پرداخت. در سال ۱۳۶۹ به منظور بازگرداندن اجساد شهدای به جا مانده در منطقه به عنوان تخریبچـی بـه گـردان تفحـص پیوسـت و فهرسـتی ازشهدای هم رزمش تهیه کرد و به اتفاق چند نفر از دوستان خود از جمله سعید شاهدی رهسپار منطقـه شرهانی شد . اما آن منطقه به دلیل عدم عقب نشینی دشمن هنوز در دست عراق بود و در نتیجه حملـه آمریکا به آن کشور، منطقه شرهانی آزاد گردیـد و بـا تـلاش او مجـوز ده روز حـضور و تفحـص درشرهانی مهیا شد. در آخرین روز که گروه از جستجو ناامید شده بود تصمیم گرفتند کـه هـر کـدام یادگاری از آن منطقه با خود ببرند و غلامی متوجه گل شقایقی که در آن جا روییده بود شد. و قتـی بـه طرف آن رفت دید که گل شقایق بر جمجمه شهید مهدی منتظرقائم روییده اسـت و او اولـین شـهیدتفحص منطقه شرهانی بود. پس از مدتی مفتخر به دریافت نشان لیاقت شد و مسئولیت فرمانده تخریب به او و اگذار گردیـد و در این میان هر زمان فرصت می یافت درس می خواند تا این که در سال ۱۳۷۴ دیپلم خود را گرفت. محمود غلامی فتلکی در سال ۱۳۷۴ در ۲۸ سالگی در ارتفاعات ۱۱۲ شمال فکه در اثر انفجار مین بـه درجه شهادت نایل آمد.