🔻حقوق حیوانات در ۱۴۰۰ سال پیش!
امام عـــلی (ع) در نامــه ای خطـــاب به یکی از کاگزاران خود در مورد رعایت حقوق حیوانات می فرمایند:
🔸️امـــيــــن تـــو بــــايــد هـــــنــگــامى کـــــه در مـــیــانه راه به آب مى رســد، آنـــهـــا را ســيـراب کـنــد و حــیــوانــات را از جـــاده علـــف دار به درون جـاده هـــاى خــشــک و بى گياه منحرف نسازد. ساعـاتى به آن حيوانات اسـتــراحت دهد و چـــون به آب و علـفـــزار مى رســد به آنها مهــلت دهد (تا به اندازه کافى آب بنوشند و از علف ها تغــذيه کنند).
🔸️هـــنگـامى که امـيـن تو آنـــها را در اختيار گـــرفت به او سفــارش کن کــه ميــان شتر ماده و نوزادش جـدايى نيفکند و شــير آن را چنان ندوشد که به بچه اش زيــان وارد شود.
🔸️در سوار شدن بر شــتران، آنــها را به زحمت نيفکـند و عدالـت را در ايـــن امـــر در ميان آنـــها رعـــايــت کـــنــــد (گاه بر اين سوار شود و گاه بر ديگرى) و نيز حـال شترِ خسته و يا زخـمــى را که سوارى دادن بــرايـــش مشـکل است رعايت کند و با حيوانى که سم او ساييده يا لنــگ شده مدارا نمايد.
نهج البلاغه ، نامه ۲۵