پارادایم فرسایش؛ هنر حراج وطن در بازار سیاست جهانی
▪️نگاهی به مختصات فکری حسن روحانی و حلقه‌ی بسته پیرامونی او
«علی کاکادزفولی» جامعه شناس سیاسی و مسئول میز سیاست و جامعه مرکز مطالعات راهبردی خبرگزاری تسنیم:
🔹جریان رسانه‌ای و فکری رئیس‌جمهوری اسبق و حلقه بسته نزدیک به او، تنها یک طیف سیاسی نیست؛ بلکه نماینده یک پارادایم حکمرانی مشخص است که شیوه تعریف مسئله، انتخاب ابزار، طراحی اجرا و ارتباط با ذی‌نفعان را در یک منطق درونی شکل می‌دهد. در این چارچوب، مسائل پیچیده کشور به یک «ابرمسئله» فروکاسته می‌شود و بار حل آن بر دوش یک «ابرراه حل» گذاشته می‌شود.
ستون‌های ذهنی این رویکرد بر چند توهم کلیدی بنا شده است:
- توهم عقلانیتِ تک‌ساحتی
- توهم تغییرِ ماهیتِ هژمون با تغییرِ رفتار
- توهم تضمین‌های کاغذی
- توهم رفع تحریم = رونقِ خودکار
- توهم توسعه‌ی وارداتی
- توهم صلح از مسیرِ ضعف
- توهم امنیتِ خریدنی
- توهم سکون = ثبات
- توهم شهروندِ صرفاً اقتصادی
- توهم حکمرانی بدون مردم
- توهم مذاکره در خلاء
- توهم «در وضع بحران می‌توان تغییراتِ بزرگ آفرید»
- توهم «جمهوری اسلامی شکننده است و می‌توان از آن امتیاز گرفت»
- توهم «ماییم که پیشرانِ تحولات ایرانیم»
- توهم ورود به جنگل با شاخه گل
- توهم «ما تافته‌ی جدا بافته از نظامیم؛ مسئولِ دیروز، بی‌ربط به امروز»
این حلقه بسته سیاسی به دنبال چیست؟
- قاب گرفتن یک کارنامه سوخته
- کارگردانی از پشت صحنه سیاست
- استراتژی اپوزیسیون در سایه
- حکمرانی از جایگاه قدرتِ بدون مسئولیت
- مسئله، تنها «قدرت» است، نه دولت و نه حتی ملت